S.O.S.

Πόνου κραυγή υψώνεται
στόν έβδομο ουρανό,
καλόντας πρός ενίσχυσιν
τού ανθρώπου τή συμπόνοια,

Κάποιος πού τρέμει τουρκαλάς
γυρεύει τό βουνό,
τού Κορακάρη ολόκληρο,
νά πάρη, από χρόνια.

Καί τώρα πειά πλησίασε
κοντά του, καί απλώνει
τό χέρι του, καί μ’ απονιά
στήν τσέπη του τό χώνει,

κι οι Βασιλειονοικούσηδες
τόν βλέπουν καί φρενιάζουν,
σφάζονται, κόβονται γι’ αυτό,
φωνάζουν καί στριγλιάζουν,

παρακαλούν καί βλαστημούν
καί δέν γροικούν τί κάνουν,
γιατ’ οι ανθρώποι τό ψωμί
τής φαμελιάς τους χάνουν,

χάνουν μαζί καί τό βουνό
από τό μαχαλά τους,
καί πάν νά χάσουν οι φτωχοί,
καί τά συλλοϊκά τους.

Καί πρώτοι εμείς στόν πόνο τους
προστρέχομε αρωγοί,
καί μέ συμπόνοιας πατρικής,
φωνάζομε, οργή:

Όχι. Δέν πρέπει ο τουρκαλάς
δικό του νά τό πάρη,
τέτοιο λεβέντικο βουνό,
ωσάν τόν Κορακάρη.

Αφού τόν λένε μάλιστα
τόν κατεργάρη Τρέμη,
γιατί θ’ αρχίση τό βουνό
μαζί του καί θά τρέμη,

καί θά γενούνε σεισμικές
δονήσεις απ’ αυτό!
Όχι, αυτό δέν γίνεται
τό πόδι μου πατώ,

καί δέν αφήνω τό βουνό,
ο Τρέμης νά τό πάρη.
Μαζί μου όλοι τρέξετε,
πατήσετε ποδάρι,

γιά νά μήν πάρη τό βουνό,
καί τό βουνό Τρεμίση
καί κάμη καί γερό σεισμό,
κι’ όλη η Χιό γκρεμίση!