|
Ξεκλειδώνουμε το παλιό μπαούλο των αναμνήσεών μας και έκπληκτοι νοιώθουμε τις αισθήσεις μας ζωντανές κι ακούραστες...
|
|
Πριν λίγο, μια χρυσή χορτόπιτα έφτασε στο τραπέζι, κομμένη σε τροφαντά κομμάτια, με μια μυρωδιά να σου κόβει την ανάσα...
|
|
Ας κάνουμε ένα περίπατο στη Ακρόπολη, από τα Προπύλαια ως τον Παρθενώνα, πάνω στη νέα διάστρωση, που τόσα σχόλια και καταγγελίες δέχθηκε...
|
|
Εκεί που ο κάθε περιηγητής, ταξιδευτής ή τουρίστας, βλέπει ερείπια χορταριασμένα, ο εμπνευστής και όλοι οι άνθρωποι του Διαζώματος, που τον πλαισιώνουν και πίστεψαν στο όραμά του, βλέπουν νέα ζωή στα Αρχαία θέατρα...
|
|
Περνούν οι μέρες του Ιουνίου σαν νεράκι, έχει προηγηθεί ήδη ένας παράξενος και δύσκολος χειμώνας, κλειστοφοβικός και γκρινιάρης, που όμως καταφέραμε να τον γνωρίσουμε, να τον ζήσουμε και ευτυχώς να τον αντέξουμε!
|
|
Το μπλε που μας τυλίγει, το μπλε που σεργιανά γύρω μας, το μπλε φως, το μπλε τ’ ουρανού, το μπλε της ήρεμης θάλασσας και το πιο βαθύ, της ανήσυχης, της ανταριασμένης...
|
|
Μητέρα μια ύπαρξη τρυφερή, δοτική, ικανή, με απόλυτη προσήλωση και αυταπάρνηση, υπόδειγμα και πρότυπο για τα παιδιά της...
|
|
Είναι μέρες τώρα, που το λιβάδι γέμισε παπαρούνες. Ξεφύτρωσαν τολμηρές, ντυμένες στα κόκκινα, ανάμεσα στις ψηλές καταπράσινες δεσποινίδες Μαργαρίτες, με την χρυσοκίτρινη καρδιά τους να γέρνει κατά κει που πάει κι ο θερμός θαυμαστής τους, ο ήλιος!...
|
|
Ο θορυβώδης ήχος της πόλης, πλανιέται πάνω και ανάμεσα από θαυμαστά μνημεία και αγάλματα, μνήμες και ήχοι, ο αέρας που κατεβαίνει βιαστικός από τον Υμηττό και σμίγει μ’ αυτόν της πόλης...
|
|
Ένας σεβαστικός μάγειρας, που μας αφηγείται με μυρωδάτα λόγια ότι σιγοψήνει σιγά-σιγά στην παραστιά του, στη Μονή Μυλοποτάμου του Αγίου Όρους.
|
|
Καινούργιος χρόνος έρχεται με δώρα φορτωμένος,
πολυσποριά, πολυκαρπιά, καλοτυχιά κι υγεία,
γεμάτο το δισάκι του χαρά και ευτυχία ...
|
|
Ένα ποίημα του Φραγκούλη Στακιά για το μοναστήρι του Αγίου Μάρκου.
|
|
Αυτή την περίοδο, που όλοι πασχίζουμε να συλλάβουμε την κλίμακα των απρόσμενων αλλαγών, λόγω της πανδημίας, που ανυποχώρητη και επίμονη καλείται, δυστυχώς για μας, να σβήσει το πρώτο κεράκι της ζωής της...
|
|
Ένα ποίημα του Φραγκούλη Στακιά για την Απελευθέρωση της Χίου στις 11 Νοέμβρη 1912.
|
|
Ογδόντα χρόνια πέρασαν από την κήρυξη του πολέμου, στις 28 Οκτωβρίου του 1940 στην χώρα μας. Ανατρέφουμε ήδη από τότε την 4η γενιά Ελλήνων...
|
|
Γλυκιά, ήρεμη, η θάλασσα σαν αράγιστη μαρμάρινη πλάκα και τα στερνά γλυκά και ήρεμα βράδια, που αφήνουν την φαντασία μας να καλπάζει...
|
|
Άφησα σε μια άκρη το καλοκαιρινό μου ημερολόγιο με τις σελίδες του μισογραμμένες, ανιαρές… Ίσως για πρώτη φορά.
|
|
Τι είναι η πατρίδα μας; Ποια είναι η πατρίδα μας; Ένα κλήμα, μια ελιά, ένα καλοδουλεμένο σκαρί, κατά τον Οδυσσέα Ελύτη...
|
|
Όσο κι αν η πανδημία άλλαξε τις καθημερινές συμπεριφορές μας, είναι κάποια πράγματα που ευτυχώς, είτε το θέλουμε είτε όχι, δεν μπορούν να διαφοροποιηθούν, να επηρεαστούν, ν’ αλλάξουν...
|
|
Αυτός ο ανασφαλής Ιούνιος δεν μοιάζει ούτε με τον περσυνό, ούτε με κάποιον άλλο απ’ ότι μπορώ να θυμηθώ με το τρίτης ηλικίας μυαλό μου...
|
|
Στο τέλος της τελευταίας επί γης διαδρομής σου, καθώς άφωνα και αποφασιστικά κατέβαινες στα υγρά υπόγεια του άλλου κόσμου...
|
|
Ένα ποίημα του Κώστα Αμπανούδη, αφιερωμένο στη μνήμη του καντηλανάφτη του χωριού Γεωργίου Πατάπη.
|
|
Πόσο υπεύθυνα άτομα είμαστε και πόσο παίρνουμε στα σοβαρά τα κρίσιμα θέματα που μας προκύπτουν;
|
|
Μπήκαμε αισίως στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, τινάζοντας από πάνω μας το φθαρμένο πανωφόρι της κρίσης...
|
|
Ο γελαστός καλοσυνάτος γέροντας Σάντα Κλάους, μόλις επέστρεψε εξουθενωμένος στο σπίτι του και καθισμένος στην ζεστή γωνιά του, δίπλα στο φορτωμένο ξύλα τζάκι του, αναλογίζεται...
|
|
Αργήσαμε πολύ να αποχωριστούμε το καλοκαίρι, μα το φθινόπωρο ήρθε γλυκό, για να μεγαλώσει την απόσταση που το χωρίζει απ’ τον χειμώνα!
|
|
Άρχισε ήδη η φθινοπωρινή μοναξιά της παραλίας. Εκεί που ο ήλιος έκαιγε τα κορμιά μας, εκεί που τα παιδιά τιτίβιζαν κτίζοντας κάστρα, πύργους και πολεμίστρες με την βρεγμένη άμμο...
|
|
Λίγο πριν ηχήσει το πρώτο κουδούνι στις πολύβουες αυλές των σχολείων και πριν εγκαταλείψουμε τις ήρεμες παραλίες του πιο γλυκού μήνα του Σεπτέμβρη...
|
|
Πέρασαν δέκα χρόνια από την ημέρα που ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας, εγκαινίασε το πολύ αναμενόμενο Μουσείο...
|
|
Τι κι αν άνθισε μέσ’ τον Γενάρη η μυγδαλιά στην αυλή μας, τι κι αν στολίστηκε στ’ άσπρα και ροζουλιά άνθη της, όπως κάνει άλλωστε κάθε χρόνο...
|
|
Σε τούτο το νησί πάντα κάποιο αλαργινό περιγιάλι θα σε καρτερεί ...
|
|
Καθισμένη στο σαλόνι, με το φωτισμένο Χριστουγεννιάτικο δένδρο να καμαρώνει ακόμα στην γωνιά του και τα πιτσιρίκια να παίζουν με το καινούργιο τους τρενάκι ...
|
|
Μπορεί ο χρόνος ν' άρχισε ήδη να μετράει αντίστροφα, ο χτύπος όμως του ρολογιού μ’ εκείνο το γνωστό τικ-τακ του, που μοιάζει με τον χτύπο της καρδιάς μας ...
|
|
Όλα τα μυστικά του αρχαίου καλλωπισμού, η χρήση αιθέριων ελαίων, η αισθητική, οι φυσικές μέθοδοι του ντεκαπάζ, τα αρώματα και οι αμέτρητες όψεις κάθε ωραίου ...
|
|
Πήρες το τραίνο που 'φευγε στις οκτώ, όχι για την Κατερίνη, αλλά για το πιο μακρινό ταξίδι της ζωής σου ...
|
|
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να ζήσει κανείς κάτι ωραιότερο από το ν’ ακούει τον Γ. Νταλάρα σ’ ένα κατάμεστο και φεγγαροστεφανωμένο Ηρώδειο ...
|
|
Ο Μάιος εκτός από μήνας των λουλουδιών, είναι και ο μήνας που περιέχει πολλές και σημαντικές γιορτές.
|
|
Ένα χειρόγραφο ποίημα του Ξενοφώντα Κοκκινάκη για το Βασιλιώνοικο.
|
|
Με το καλοκαίρι προ των πυλών ας κάνουμε μια αναφορά σε ότι έχουμε να επιδείξουμε, σε κάποιον ξένο επισκέπτη μας που έρχεται για πρώτη φορά στην πατρίδα μας. ...
|
|
Με μια χάρτινη γυναικεία φιγούρα στα χέρια, ολίγον ευτραφή, με πολλά πόδια κάτω από το πλουμιστό φόρεμά της ...
|
|
Με τις ευχές ακόμα στα χείλη μας, ο πρώτος μήνας και τούτου του χρόνου μετρά κιόλας τα πρώτα του τριάντα ένα βήματα ...
|
|
Με την Πρωτοχρονιά του 2018 προ των πυλών, θα ήθελα να σας γνωρίσω κάποιον διαφορετικό Άγιο Βασίλη ...
|
|
Μπαίνουμε πια στον τελευταίο μήνα και αυτού του χρόνου, που σε λίγο μας αφήνει, παραχωρώντας την θέση του σ’ έναν άλλο, που κανείς μας δεν ξέρει τι θα φέρει μαζί του....
|
|
Ανήκω σε μια χώρα μικρή, ένα ακρωτήρι στην Μεσόγειο που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού της...
|
|
Από την εποχή κατάλυσης της βασιλείας στην πατρίδα μας, κάθε τι που αναφέρεται ως βασιλικό, προκαλεί σε πολύ κόσμο δυσφορία και αποστροφή...
|
|
Κι εκεί που όλοι περιμέναμε ανυπόμονοι να δούμε την σελήνη να εμφανίζεται λαμπρή, στα αέρινα πέπλα της, αγέρωχη τυλιγμένη στο μυστήριο της, μ’ ένα εκτυφλωτικό παρουσιαστικό στο σκοτεινό στερέωμα, νοιώσαμε ένα ξάφνιασμα.....
|
|
Είδα το νερό του ποταμού να χρωματίζει την κοίτη του και τις στάλες της βροχής να πέφτουν
σαν λάσπη στα τζάμια, είδα τα ψάρια νεκρά να επιπλέουν στην θάλασσα, μα και πουλάκια ψόφια,
στις καλλιέργειες, χτυπημένα από τα φυτοφάρμακα.
|
|
Υπάρχει αλήθεια πολιτισμός σήμερα, υπάρχουν φωτεινά σημεία που μας κάνουν
να στρέψουμε το βλέμμα μας πάνω τους και να αισθανθούμε περήφανοι που είμαστε Έλληνες;
|
|
Είναι στ’ αλήθεια η εξομολόγηση μιας μάνας, γλυκιά, αγνή, πασπαλισμένη με
γύρη κι αρώματα, με ευωδιές κι ανάσες, τούτου του πραγματικά ολάνθιστου μήνα
του χρόνου; Μια μέρα του Μαγιού, μια μέρα της Άνοιξης.
|
|
Ήρθαν και πάλι τα χελιδόνια, χαρούμενα, ντελικάτα κι ευτυχισμένα ...
|
|
Γυναίκα κάθε ηλικίας, μια οπτασία, μια αέναη παρουσία, μια ιέρεια, μια θεά, μια τροφός, μια μάνα, μια οσία, μια αυτοκράτειρα, μια αγωνίστρια, μια επαναστάτρια ...
|
|
