Αφιέρωμα στον ποιητή της ανθισμένης αμυγδαλιάς

Τι κι αν άνθισε μέσ’ τον Γενάρη η μυγδαλιά στην αυλή μας, τι κι αν στολίστηκε στ’ άσπρα και ροζουλιά άνθη της, όπως κάνει άλλωστε κάθε χρόνο. Ο χιονιάς ήρθε και πάλι αγριεμένος, κουβαλώντας όσο χιόνι χώρεσε στο τσουβάλι του……Άπλωσε ένα κατάλευκο μανδύα, δήθεν προστατευτικό, που πλήγωσε την παρθένα ομορφιά της!

Πάγωσαν οι στήμονες, βάρυναν τα πέταλα, πληγώθηκαν, έσπασαν και κούρνιασαν γύρω από τον κορμό της στολίζοντας το στοιβαγμένο χιόνι…. Άλλα ξέφυγαν και πέταξαν μακριά σαν τρομαγμένες πεταλούδες, παρασυρμένα από τον φουριόζο άνεμο.

-Βλέποντας την προσπάθειά τους, να παραμείνουν πάνω στα κλαδιά της μάνας μυγδαλιάς, μου ήρθε στο νου το πολύ γλυκό τραγούδι που σιγοτραγουδούσε η μητέρα μου κάθε τέτοια εποχή, που οι αμυγδαλιές του κήπου μας γέμιζαν μ’ άνθη, θυμίζοντας νεαρές ασπροντυμένες νύφες, έτοιμες να χαρίσουν τα κάλλη τους, στον μεγάλο έρωτα της ζωής τους. Ένα τρυφερό ποίημα του Γ. Δροσίνη, που δημοσιεύτηκε το 1882 στο περιοδικό «Ραμπαγάς», που έγινε όμως γνωστό όταν μελοποιήθηκε από ένα ράφτη από το Άργος, τον Γ. Κωστή το 1885, κατά την διάρκεια της επιστράτευσης. Διαδόθηκε σε όλο το στράτευμα και ο κάθε στρατιώτης το τραγουδούσε λες και γράφτηκε για την δική του κοπελιά!

Ο Δροσίνης το είχε γράψει για την Αρσακειάδα εξαδέλφη του Δροσίνα, περιγράφοντας μια πραγματική εικόνα, που είχε δει και τον είχε ενθουσιάσει, όπως έκανε πάντα με την ποίηση και τα συγγράμματά του

Όταν λοιπόν το άκουσε, από κάποιους κανταδόρους να το τραγουδούν, ένα βραδάκι, ενθουσιάστηκε και έμεινε ικανοποιημένος από την μελοποίηση.

Γεννημένος στην Πλάκα το 1859, από Αγραφιώτη πατέρα και Χιώτισσα μητέρα και αφού τελείωσε την Βαρβάκειο, μπήκε στην Νομική του Πανεπιστημίου Αθηνών χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Μεταγράφηκε στην Φιλοσοφική και συνέχισε το 1885 στην Ιστορία των Καλών Τεχνών και στις ξένες λογοτεχνίες, στα Πανεπιστήμια της Δρέσδης, της Λειψίας και του Βερολίνου.

Απέκτησε τρία παιδιά, από τον γάμο του με την Μαίρη Κασσαβέτη.

Το 1884, μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, μετατρέπει το περιοδικό Εστία σε καθημερινή εφημερίδα, συνεργάζεται επίσης και με άλλες εφημερίδες και περιοδικά. Υιοθετεί την καθαρή Δημοτική γλώσσα, χωρίς τις υπερβολές του Ι. Ψυχάρη και την προωθεί μαζί με τον Παλαμά, τον Πολίτη, τον Καμπά, τον Βιζυηνό και τον Βικέλα.

Θεωρεί την καθαρεύουσα απόμακρη και δυσνόητη......για τον λαό.

Φυσιολάτρης, λυρικός, με πάθος για την Ελλάδα, ερωτικός, γλυκός, με αμεσότητα, χωρίς δράματα και θρήνους, γίνεται προσιτός και αγαπητός σε όλους! Μελετά το Δημοτικό τραγούδι, τα έθιμα τις παραδόσεις, με εμμονή και αξιοπρέπεια στην λεπτομέρεια. Εκφράζεται χρωματίζοντας τις λέξεις και περιγράφοντας με απαράμιλλο τρόπο τα τοπία, προκαλώντας συναισθήματα συγκίνησης. Δημοσιεύει τα πρώτα του ποιήματα το 1878 με το ψευδώνυμο «Αράχνη», ενώ η πρώτη του ποιητική συλλογή εκδίδεται το 1880, με τον τίτλο « Ιστοί Αράχνης».

Με την απλότητα, την αισιοδοξία και την φωτεινότητά του, εξηγεί ότι τίποτα δεν είναι φανταστικό στο γράψιμό του.

-Όλα τα είδα και τα έζησα..... εξηγεί. Ασχολείται με μεταφράσεις, κωμωδίες για το θέατρο, ιστορικές διηγήσεις και γράφει από το περίσσευμα του χρόνου του και της ψυχής του!

Ισόβιος γραμματέας και Επιθεωρητής της δημοτικής εκπαίδευσης, ανώτερος υπάλληλος του Υπουργείου Παιδείας, καθιερώνει με τον όρο Νεοελληνικά αναγνώσματα, προσθέτοντας στα αναγνωστικά εικόνες επικεφαλίδες ποιήματα κ.α. πολλά. Δημιουργεί το γραφείο Σχολικής Υγιεινής, εισαγάγει την Γυμναστική στα σχολεία, τα συσσίτια, τις Σχολικές Βιβλιοθήκες, την ημέρα εορτής της Σημαίας, (φόρος τιμής σημαιοφόρος, παραστάτες). Αναδιοργανώνει το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, την Σεβαστοπούλειο εργατική Σχολή, τον οίκο τυφλών.

Με την χορηγία δε της Ιφιγένειας Συγγρού και της Εθνικής τράπεζας, στέλνει την Ε. Λασκαρίδου στην Αλσατία με υποτροφία, να σπουδάσει την μέθοδο των τυφλών και να αναλάβει την διοίκηση του ιδρύματος τυφλών Καλλιθέας, παράλληλα προωθεί με το σύστημα Braille την έκδοση βιβλίων τυφλών. Προσπαθεί για την προστασία της Πνευματικής ιδιοκτησίας, ενεργεί εράνους, για ορφανά και άπορα παιδιά μα και για τους πληγέντες από φυσικά φαινόμενα. Τιμάται από την Ακαδημία Αθηνών με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών και το 1947 προτείνεται από το Ελληνικό Κράτος για το βραβείο Νόμπελ, το οποίο όμως δόθηκε στον Γάλλο Αντρέ Ζίντ.

Το Νοέμβριο του 1940 υπογράφει μαζί με άλλους 16 Έλληνες διανοουμένους, μέσω της εφημερίδας «Νέα Ελλάς»,ψήφισμα ενάντια στην Ιταλική επίθεση εναντίον της πατρίδας μας.

Επιστήθιος φίλος του Κ. Παλαμά, ο οποίος μιλά για τον Δροσίνη με τα καλύτερα λόγια, αφιερώνοντάς του το 1925 το ποίημα « Πως αλλιώς να σε πω...».

Δύο βουνοκορφές, δυο ογκόλιθοι, δυο προσωπικότητες, που ξεχείλιζαν από σεβασμό και αγάπη ο ένας για τον άλλον.

Παρά την μεγάλη του δραστηριότητα με τα κοινά, την εργασία του στο Υπουργείο και τις άπειρες ασχολίες του, άφησε σημαντικότατο ποιητικό και πεζογραφικό έργο! Πολλά από τα ποιήματά του μπήκαν στα σχολικά βιβλία μορφώνοντας τις προηγούμενες γενιές. Σήμερα φανερά αδικημένος, ο άνθρωπος που έδωσε και την ψυχή του για την σχολική μόρφωση, παραμένει εκτός των περισσοτέρων σχολικών αναγνωσμάτων.

Η πατρίδα μας, Χώμα Ελληνικό, η Ανθισμένη Αμυγδαλιά, ο Ύμνος των προγόνων, το μοιρολόι της όμορφης, η ξενούλα, Νύχτα Χριστουγεννιάτικη, η αμαρτωλή, Ήλιος και Αέρας, είναι κάποια από τα πιο γνωστά ποιήματά του.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ζούσε στην Βίλα Αμαρυλλίδα της Κηφισιάς, ένα διώροφο σπίτι που είχε αγοράσει μαζί με τον αδελφό του το 1918, αλλά κατοικήθηκε ως μόνιμη κατοικία από την οικογένειά του το 1939. Εκεί έμεινε ως τις 3 Ιανουαρίου του 1951, όταν η ψυχή και η γλώσσα σίγησαν για πάντα!

Από το 1997 χάρις στις μεγάλες προσπάθειες του συλλόγου "οι Φίλοι του Μουσείου Γ. Δροσίνη", το Μουσείο που ανήκει κτιριακά στον Δήμο Κηφισιάς, λειτουργεί καθημερινά χωρίς εισιτήριο, υποδεχόμενο όπως θα το επιθυμούσε και ο ίδιος, μαθητές όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης.

Μακάρι να γνωρίσουν όλοι, την μεγάλη προσφορά αυτού του σημαντικού ανθρώπου στην ελληνική λογοτεχνία, την ποίηση, μα πάνω απ’ όλα στην Ελληνική Παιδεία και στην Ελληνική Κοινωνία!!!!!!!!!

Η Πολιτιστική Συντροφιά Βούλας, υπό την Αιγίδα του Δήμου μας και σε συνεργασία με το Μουσείο Δροσίνη, θα κάνει ένα σημαντικό αφιέρωμα στον ποιητή και άνθρωπο Γ. Δροσίνη, το Σάββατο 16 Μαρτίου 2019 στις 18.30μμ στο Πολιτιστικό Κέντρο Ιωνία. Ας τον γνωρίσουμε............

11 Φεβρουαρίου 2019

Φετοκάκη Μαρία