Δέκα χρόνια λάμψης για το μουσείο της Ακρόπολης
Πέρασαν δέκα χρόνια από την ημέρα που ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας, εγκαινίασε το πολύ αναμενόμενο Μουσείο.
Το απαστράπτον Μουσείο της Ακρόπολης, η ζωντανή φωνή ύπαρξης και αξιοπρέπειας, μα και η απόδειξη ότι: Όταν θέλουμε, τα πάντα μπορούμε….
Ένα Μουσείο που πολύ συζητήθηκε, που ταυτίστηκε με τα πιο λαμπρά σύγχρονα Μουσεία του κόσμου μιας και η δημιουργία του, έθρεφε για χρόνια τις ελπίδες επαναπατρισμού των γλυπτών και του πιο ταπεινού Έλληνα πολίτη…..
Ελπίδες για την νίκη της δυσκοίλιας συμπεριφοράς των Άγγλων, για την επαναφορά όλων των κλεμμένων γλυπτών και όχι μόνο, του Παρθενώνα! Για χρόνια ακούγαμε θυμωμένοι, τη φράση που πιπίλιζαν τα ψυχρά χείλη τους: Φτιάξτε ένα νέο, ανάλογο της αξίας τους Μουσείο, για να είμαστε σίγουροι ότι τα γλυπτά δεν θα διατρέχουν κίνδυνο φθοράς η κλοπής!
Ποιος δεν θυμάται τον αγώνα της Μελίνας Μερκούρη, ως Υπουργού Πολιτισμού, μα και τον θυμό της στις παράλογες αναφορές τους….
Έχουμε πάμπολλα, αξιόλογα και πολυπληθή σε ευρήματα Μουσεία, με πρώτο το Εθνικό Αρχαιολογικό της Αθήνας, της Θήβας, των Δελφών, της Βεργίνας, της Πέλλας, της Θεσσαλονίκης, της Ολυμπίας, της Ελευσίνας, της Βραυρώνας κ.α που είναι γεμάτα από δικά μας, αρχαία ευρήματα!
Έχουν ξεχάσει ότι τα δικά τους μεγαλοπρεπή Μουσεία, κοσμούνται από ευρήματα αρχαιοκαπηλίας και κλοπής άλλων χωρών, εισπράττοντας χωρίς όνειδος, παχυλά εισιτήρια για την επίσκεψή τους! Πώς να τα χάσουν;
Πώς να βρεθούν ξαφνικά με άδειες αίθουσες, αν και τα άλλα κράτη ζητήσουν τα δικά τους κλεμμένα; Τι θα έβαζαν στο βάθρο της υπέροχης Νίκης της Σαμοθράκης ή της Αφροδίτης της Μήλου; οι Γάλλοι στο Λούβρο; Δύο στίχοι του Γ. Δροσίνη για την Αφροδίτη της Μήλου, τα λένε όλα…..
Τι τάχα κι αν σε θρόνιασαν βασίλισσα/ σε μουχλιασμένο στεριανό παλάτι; Το μάρμαρό σου ανήλιαγο κι αδρόσιστο /του Αιγαίου ποθεί το κρυσταλλένιο αλάτι!
Ας επανέλθουμε όμως……. κι ας πούμε δυο λόγια για το πρώτο Μουσείο της Ακρόπολης στα Ν.Α του βράχου. Το πρώτο κτίσμα θεμελιώθηκε το 1865 και ολοκληρώθηκε το 1874.Μετά όμως από τις ανασκαφές του 1885-1890 με τα ευρήματα των ανασκαφών των περσικών χρόνων, χρειάσθηκαν και άλλες αίθουσες, που δεν εξυπηρέτησαν όμως και πάλι το πρόβλημα.
Στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο τα εκθέματα του, μεταφέρθηκαν και κρύφθηκαν στα υπόγεια του Αρχαιολογικού Μουσείου. Από το 1953 έως το 1956 έγινε επέκταση κι άλλη διαρρύθμιση, που ολοκληρώθηκε το 1964.
Από το 1974 έγινε επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας νέου Μουσείου, πρώτον λόγω του μεγάλου όγκου εκθεμάτων και δεύτερο γιατί εφ’ όσον η Ελλάδα πρόβαλλε πλέον έντονα την απαίτηση επαναφοράς των γλυπτών, έπρεπε να έχει ένα αξιόλογο Μουσείο να τα τοποθετήσει. Θέλαμε να ποδείξουμε…….
Το οικόπεδο του στρατοπέδου Μακρυγιάννη και σε θέση οπτικής επαφής με τον βράχο και τον Παρθενώνα, (σε ευθεία η απόσταση είναι 280 μ) επιλέγεται ως χώρος ανέγερσής του. Ο υπάρχων αρχαιολογικός χώρος της κλασσικής εποχής έως και των βυζαντινών χρόνων, παραχωρήθηκε και εκεί θεμελιώθηκε το νέο Μουσείο το 2003. Από το 2000 που ιδρύθηκε ο οργανισμός ανέγερσής του, ορίστηκε ως Πρόεδρος, ο καθηγητής αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, γνωστός και από τις πολύχρονες ανασκαφές του στο Αρχαίο Δίον, κ Δημήτρης Παντερμαλής. Και βέβαια, από το 2009 είναι ο αξιόλογος, Πρόεδρος του Δ.Σ. του Μουσείου. Τον Ιούνιο του 2009 στα εγκαίνια, τοποθετήθηκε ένα επαναπατρισθέν κομμάτι μαρμάρου, σε μετώπη του Παρθενώνα, προερχόμενο από το Μουσείο του Βατικανού. Μια συμβολική κίνηση!
Το Μουσείο που έχει έκταση 25.000 τμ φέρει την υπογραφή δύο γραφείων αρχιτεκτόνων, του Γαλλοελβετού Μπερνάρ Τσουμί και του Μιχ Φωτιάδη.
Επιθυμία και των δύο ήταν να προβάλλουν την κίνηση, το φως και την αρχιτεκτονική, του κτιρίου. Και το πέτυχαν!!
Το 2010 ψηφίζεται ως το καλύτερο Μουσείο του κόσμου, από την ένωση Τουριστικών συντακτών της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ το 2013 η Sundays Times το κατατάσσει στην 3η θέση, ανάμεσα στα 50 καλύτερα Μουσεία.
-Είμαι υπερήφανος για τους πάνω από ένα εκατομμύριο επισκέπτες τον χρόνο, αφού το Μουσείο μπορεί να συντηρείται μόνο από τα έσοδά του!
-Χαίρομαι επίσης για τους επισκέπτες που βλέπω να συγκινούνται………
-Συγχωρέστε όμως και την υπερηφάνεια μου, μα και την ευτυχία μου, που στα δέκατα γενέθλιά του, θα μπορέσουμε να παρουσιάσουμε μετά από καιρό, την ολοκληρωμένη ανασκαφή των σπλάχνων του και να την ενσωματώσουμε, κάνοντάς την επισκέψιμη! Είναι ένας ανοιχτός χώρος που θα επιτρέπει στον επισκέπτη, κάνοντας την περιήγησή του στην σχισμή, να βλέπει τα ερείπια και να έρχεται σε επαφή με τα αντικείμενα, εκεί ακριβώς που ανακαλύφθηκαν, προβάλλοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την απλή καθημερινότητα των κατοίκων της Αθήνας δοσμένη σε δύο χρονολογικές ενότητες! Την πρώτη από το 3000 πχ έως το 480 πΧ, και την δεύτερη από τα τέλη του 5ου αιώνα πΧ έως τις αρχές του 13ου αιώνα μΧ.
Ρωτώντας τον αν έχει κάνει απολογισμό για όλα αυτά τα χρόνια, σχολιάζει:
-Ο απολογισμός ξεκινά από το ποιος ήταν ο στόχος αυτού του Μουσείου.
-Και βέβαια ο βασικός στόχος κατά την γνώμη μου ήταν οι επισκέπτες του!
-Και εκεί νομίζω, είναι που πραγματικά πετύχαμε!!!!
Ας ευχηθούμε και εμείς με την σειρά μας, να τα εκατοστίσει και να δέχεται επισκέπτες από όλα τα μέρη του κόσμου, γιατί με αυτόν τον τρόπο θα γίνεται παγκοσμίως γνωστό. Σας εύχομαι ολόψυχα Καλό Καλοκαίρι.
6 Ιουνίου 2019
Φετοκάκη Μαρία
