Εκεί που φύλαξε κρυμμένα ο Πλάστης τα μυστικά του

Ξεκινάμε αργοπορημένα την θερινή περίοδο και με αρκετά χαμηλωμένο τον πήχη.

Με το πλεονέκτημα όμως ότι η χώρα μας κέρδισε την εμπιστοσύνη των πολλών, κατάφερε και στάθηκε όρθια στην πανδημία και προσπαθεί να ζωντανέψει ξανά το παλιό καλό τουριστικό της μοντέλο, όπου και όσο βέβαια είναι εφικτό……

-Τι είναι η πατρίδα μας; Ποια είναι η πατρίδα μας;

-Ένα κλήμα, μια ελιά, ένα καλοδουλεμένο σκαρί, κατά τον Οδυσσέα Ελύτη!

-Η θάλασσα, έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας. Εκεί που τελειώνουμε εμείς αρχίζει η θάλασσα…….έγραψε η Κ Δημουλά.

Στην οθόνη εμπρός μου η πατρίδα προβάλλεται ξανά και ξανά, γαλανή ολοζώντανη.

Την θαυμάζω με περηφάνια, όπως και όλες τις ομορφιές της που μας δόθηκαν απλόχερα, με υποχρέωση τον σεβασμό και την αγάπη μας!

Αυτό το ταξίδι στην περιπλάνηση δεν πρέπει να το χάσει κανείς, γιατί η Ελλάδα είναι η ψυχή, είναι ο έρωτας, είναι η αγάπη!

Παίρνω ένα πλατύ λευκό βότσαλο, γράφω πάνω του μια ευχή και το πετώ στα βαθιά, για να το ταξιδέψουν, ο βοριάς, ο πουνέντες, τα μελτέμια…

Πρωινό στο νησί, άπνοο το κύμα χαϊδεύει την βρεγμένη άμμο και καθώς ο ήλιος ανεβαίνει, το λαμπερό φως του χαρίζει ψυχεδελικούς ιριδισμούς στα ρηχά, ενώ λίγο πιο μέσα, φωσφορούχα πρασινογάλαζα νερά προσδίδουν μια εξωτική εικόνα.

Όλοι μας έχουμε νοιώσει τη ζάλη της θάλασσας, την στιγμή που την πολιορκεί το κύμα. Εκείνη κάνει τα τσαλίμια της, προσπαθεί να του ξεφύγει, αλλά στο τέλος καταλαγιάζουν την πάλη και το πάθος τους και παραδίνονται ο ένας στη υγρή αγκαλιά του άλλου! Τι σχέση Θεέ μου κι αυτή! Παράφορη, παθιασμένη, σαγηνευτική, ντυμένη πάντα στα τυρκουάζ και στα γαλάζια. Χρώματα κι αρώματα που σε πλανεύουν, αλμύρα που ποτίζει το κορμί σου, το θαμπωμένο βλέμμα σου στον καυτό ήλιο του μεσημεριού, η σελήνη που σαγηνεύει τις νύχτες σου, τ’ άστρα που σαν αναμμένοι πυρσοί του σύμπαντος, φωτίζουν τις στράτες των ονείρων σου!

Ελλάδα και ενδοχώρα, ορεινά χωριά, χαράδρες, ρεματιές και ποτάμια, λίμνες, ελατοσκέπαστα βουνά, γρανιτένιες βουνοκορφές, βοσκοτόπια, πουλιά και ακούραστα τζιτζίκια, μοναστήρια, πανηγύρια και γιορτές…..

Θρούμπι, ρίγανη, θυμάρι, φασκόμηλο, δενδρολίβανο, θα αρωματίσουν τα πνευμόνια σου και η ομορφιά της ανθισμένης κάπαρης θα σε καταπλήξει!

Γεύσεις από ζεστό ζυμωτό ψωμί στον ξυλόφουρνο, παρέα με ντομάτα, κρεμμύδι και ελιές, τυράκι από το καλαθάκι, παξιμάδι βρεγμένο με χρυσό λάδι και όλα μαζί πασπαλισμένα με μοσχομυριστή βουνήσια ρίγανη, ρετσίνα απ’ το σπιτικό βαρελάκι, στο αντάμωμα με τους ντόπιους κατοίκους, Λες και είναι μύηση, μύηση σε συμπόσια και αρχαίες τελετές, ιεροτελεστία, εμπειρία, φιλοξενία, απόλαυση!

Όποιος το ζήσει, πάντα θα θέλει να ξαναγυρίζει, γιατί πάντα θα έχει αφήσει κάτι που δεν είδε και δεν έζησε……….

Τον φροντίζεις τον ξένο, τον φιλεύεις, τον κοιμίζεις, τον κρατάς κι άμα θελήσει να φύγει δώσε του να καταλάβει ότι όπου κι αν πάει σ’ αυτή την χώρα, το ίδιο ακριβώς θα ζήσει!

Πλάι της, γύρω της, όπου κι αν πας μια θάλασσα παραμονεύει, Πειρατές μετρούν και μοιράζουν τα λάφυρα, στις σμαραγδένιες σπηλιές του Αιγαίου, προετοιμάζοντας το επόμενο ρεσάλτο τους. Ενώ εμείς ψάχνουμε απελπισμένα, το νεκρό νεανικό κορμί του Ικάρου, μήπως και χαρίσουμε στον πικραμένο πατέρα του το χαμόγελο, εκεί στο έρημο βράχο του Σουνίου που τον καρτερεί αιώνες τώρα!

Ο έρωτας κι ο άνεμος παραμονεύουν σ’ όποιο νησάκι κι αν ρίξεις άγκυρα.

Διαμαντένια τα νησιά του Ιονίου πελάγους, ανέγγιχτη η ομορφιά στο Μαράθι, τους Οθωνούς, την Ερεικούσα, στον βορά και καταλήγοντας στο σύμπλεγμα των νήσων Στροφάδων στα νότια, δεν θα βρεις ψεγάδι. Λευκή άμμος, κρυφές παραλίες, σπηλιές και λίμνες, βάραθρα και καταπράσινα βουνά, δελφίνια και χελώνες, μαντολινάτες και καντάδες, μπάντες και χορωδίες, μαβιές αυγούλες και πυρακτωμένα ηλιοβασιλέματα! Κι όταν χορτάσουμε Ιόνιο θα βουτήξουμε να δροσιστούμε στην άλλη θάλασσα της καρδιάς μας, στο Αιγαίο. Κι εκεί θα γίνουμε μύστες στις ιερές τελετές των μυστηρίων της Σαμοθράκης, θα αναζητήσουμε τα χαμένα κομμάτια της Νίκης, θα κολυμπήσουμε στις βάθρες και θα γευτούμε τα υπέροχα αγριοκάτσικα που ζουν εκεί κατά χιλιάδες.

Τριγυρνάμε στην αλυκή και στην Σαχάρα της Λήμνου με τους πυκνούς αμμόλοφους, θαυμάζοντας τα χιλιάδες φλαμίνγκο που προτιμούν να την επισκέπτονται …….

Στο πλάι της βράχος με γρανιτένια ψυχή και λίγους κατοίκους, ο Άη Στράτης……..

Περιεργαζόμαστε το απολιθωμένο δάσος της Λέσβου και ξεδιψάμε με ούζο, παγάκια και σαρδέλα Καλλονής. Ακούμε την Σαπφώ να απαγγέλει τις νύκτες και ανακαλύπτουμε τα κάστρα και τα πέτρινα χωριά σ’ όλη την έκταση του νησιού της.

Υποκλινόμαστε στο δένδρο που πληγώνουμε, για να κλέψουμε το χρυσοφόρο δάκρυ του, στα νότια της Χίου, περπατάμε στο πέτρινα χωριά της και ακούμε προσεκτικά τους λόγους του Ομήρου στην δασκαλόπετρα!

Πεζοπορούμε στα ορεινά χωριά της Σάμου και στις όμορφες παραλίες της και ξενυχτάμε από συνήθεια στην ανεμοδαρμένη Ικαρία ως το πρωί.

Στ’ αριστερά μας οι ιδιαίτερες Σποράδες με το παραμυθένιο θαλάσσιο πάρκο τους, με πλήθος δελφίνια, φώκιες, χελώνες και τα υπέροχα αποδημητικά πουλιά που ξαποσταίνουν στις 22 βραχονησίδες του!

Δώδεκα διαμάντια περασμένα στο περιδέραιο των Δωδεκανήσων, το ίδιο εντυπωσιακά, το ίδιο όμορφα, με τελευταίο το γραφικό πολύχρωμο Καστελόριζο με την γαλάζια σπηλιά του σε μπλέ-μαρέν χρωματισμούς! Μοναχικά βήματα στον κρατήρα της Νισύρου με τις θυμωμένες ανάσες του. Κως και Ρόδος, Λειψοί, Αρκιοί. Σύμη, Λέρος Κάλυμνος και το ευλογημένο νησί της αποκάλυψης του Ευαγγελιστή Ιωάννη, η Πάτμος η πανέμορφη.

Θα σε τρελάνουν τα μελτέμια στις ανεμοδαρμένες, φιλόξενες Κυκλάδες, αλλά θα τα ξεχάσεις. Ένας κύκλος, ένας χορός, όλα τους μικρά, χαριτωμένα, δεμένα στην ανέμη του βοριά, στροβιλίζονται στη μέση του πελάγου, κάτασπρα, βρεγμένα με την αλμύρα που ψήνει αργά το κορμί τους. Παίρνουν εδώ και χρόνια την μερίδα του λέοντος στον τουρισμό από τα άλλα νησιά! Η επιλογή πολύ δύσκολη, γιατί το καθένα τους είναι τόσο ιδιαίτερο και μοναδικό, που σε προκαλεί να το επισκεφθείς.

Και προτού το κύμα σε ξεβράσει, ταλαιπωρημένο και διψασμένο, στο νησί της Αριάδνης και του Μίνωα, την όμορφη Κρήτη, ο στενόμακρος βράχος των Κυθήρων εμφανίζεται εμπρός σου στο τέλος του Αιγαίου, λίγο πριν το διαδεχθεί το Κρητικό πέλαγος. Κρήτη λοιπόν. Εκεί θα ξεχάσεις από πού ήρθες και που θέλεις να πας!

Εκεί δεν θα μείνεις στιγμή μονάχος, στα χωριά της θα γνωρίσεις την πραγματική Μεσογειακή διατροφή. Θα μάθεις να ταιριάζεις τις μαντινάδες, ανάλογα με την χαρά ή τον πόνο του φίλου! Θα χορέψεις στους ήχους της λύρας, ξέρεις δεν ξέρεις πεντοζάλη…. Θα κεράσεις και θα κεραστείς, θα πεις και θ’ ακούσεις!

Θα σταλάξεις το λάδι στην καρδιά του ξερού ντάκου, θα τρίψεις πάνω του την ώριμη σάρκα της ντομάτας, την τριμμένη φέτα, την κάπαρη και θα τον πασπαλίσεις με βουνήσια ρίγανη και αλάτι κρύσταλλο απ’ τα βράχια της θάλασσας.

Μια σπιρτόζα τσικουδιά θ’ ανάψει το μέσα σου και μετά ο λόγος σου θα πάρει τον δικό του δρόμο. Τον δρόμο που δεν έχει τέλος!!! Αν είσαι τυχερός, θα ζήσεις μια αυγούλα στ’ Ανώγεια, παρέα με την λύρα και τα τραγούδια του Λουδοβίκου των Ανωγείων, η σε μια καλύβα βοσκού, που τυροκομεί την πραγματική Κρητική γραβιέρα με πρωτόγονα μέσα, που έμαθε από πάππου προς πάππου, πάνω στην κορυφή του Ψηλορείτη.

Τα άλλα θα σας αφήσω να τα ανακαλύψετε μόνοι σας και σας διαβεβαιώνω αξίζει ο κόπος!!! Με μια μισογεμάτη βαλίτσα λοιπόν, φίλε μου ταξιδιώτη, μπορείς να ταξιδεύεις εσύ και τα όνειρά σου την Ελλάδα ολάκερη, ανακαλύπτοντας κάθε μέρα κι άλλο τόπο. Ευλογημένο τόπο!!!!

10 Ιουλίου 2020

Φετοκάκη Μαρία