Τα έντομα εκπέμπουν SOS. Ακούει κανείς;
Είναι μέρες τώρα, που το λιβάδι γέμισε παπαρούνες.
Ξεφύτρωσαν τολμηρές, ντυμένες στα κόκκινα, ανάμεσα στις ψηλές καταπράσινες δεσποινίδες Μαργαρίτες, με την χρυσοκίτρινη καρδιά τους να γέρνει κατά κει που πάει κι ο θερμός θαυμαστής τους, ο ήλιος!
Τον ακολουθούν ολημερίς και τον αποχαιρετούν το δειλινό, σφραγίζοντας την μυστική σχέση τους, στα κλειστά πέταλά τους... Αύριο πάλι...
Πεταλούδες πλουμιστές πετούν γύρω τους, θαυμάζοντας χρώματα κι αρώματα, η άνοιξη σε οργασμό, έντομα και πουλιά σε παροξυσμό...
Ένας μαυροκόκκινος μπάμπουρας με ανοιγμένα τα διάφανα φτερά του κόβει βόλτες, αναζητώντας την πιο γλυκιά γύρη του κάμπου.
Ένας περίτεχνος ιστός αράχνης, με θαυμαστή λεπτομέρεια ύφανσης, λαμπιρίζει καθώς ο ήλιος τον διαπερνά, Εν αναμονή θύματος...
Μια ακρίδα απορροφημένη, γεύεται τις νόστιμες μικρούλες μελίγκρες, έτσι όπως είναι μαζεμένες στα μπουμπούκια της τριανταφυλλιάς.
Δυο ανάλαφρες λιβελούλες, παρασύρονται από τον ξαφνικό άνεμο.
Δυο μικρά, πράσινα, φτερωτά αλογάκια της Παναγίας (Mantis), στον κορμό της ροδιάς, ερωτοτροπούν απροκάλυπτα!
Μπαμπάδες χελιδόνια, με περίτεχνα μακροβούτια, κουβαλούν λάσπη για να τελειοποιήσουν την φωλιά, ενώ τα θηλυκά επωάζουν τ’ αυγά τους!
Εξερευνητές, μαχητές ακούραστοι, σ’ ένα οργιώδες οργανωμένο σύρε κι έλα, τα μυρμήγκια, με ευπρέπεια, εργατικότητα και τάξη, παρατεταγμένα σε γραμμή εργασίας, σηματοδοτούν ίσως, την πιο άριστη εργατική τάξη εδάφους, στην υφήλιο! Με μοναδική απολαβή και αμοιβή τους, το φαγητό του χειμώνα, (αυτό που δεν υπολόγισε ποτέ, ο τραγουδιστής τζίτζικας)!
Ούτε μεροκάματο, ούτε διαμαρτυρίες, ούτε συνδικαλισμός, ούτε σύνταξη!
-Πόσο τους μοιάζουμε; Ευτυχώς αγνοούν τις δικές μας συμπεριφορές; Μια τόση δα πασχαλίτσα, περπατά στις μύτες των ποδιών της, στα κάγκελα της βεράντας. Βάζω την παλάμη μου δίπλα της και θαυμάζω την αφοβιά της, καθώς την εξερευνά και σκαρφαλώνει πάνω της.
Την βοηθώ να πετάξει κι εκείνη χάνεται στα πλατειά φύλλα της μουσμουλιάς, ανοίγοντας βιαστικά τα πιτσιλωτά κόκκινα φτερά της!
Μικρή, ξεχωριστή, ωραία, ανοιξιάτικη παρουσία, δεν συμφωνείτε;
Ένα τρελό πανηγύρι είναι σε εξέλιξη κάθε μέρα, στις ολάνθιστες λεμονιές και πορτοκαλιές μας, καθώς το μεθυστικό τους άρωμα, τραβά σαν μαγνήτης τις μέλισσες, Αυτές τις ακούραστες εργάτριες που ασταμάτητα γεμίζουν με γύρη τις κηρύθρες, Άκρως παραγωγικές, σεβαστικές και υπάκουες, κρατούν ισορροπία στην κοινότητα, υποταγμένες στις εντολές της μητέρας βασίλισσας!
Όπλο και άμυνά τους το μικρό δηλητηριώδες κεντρί τους κι ο εργασιακός τους βίος, παρόμοιος με των μυρμηγκιών. Δεν μας ζητούν ανταλλάγματα, μόνο προστασία! Δεν έχουν κι άδικο, δεν νομίζετε;
-Πόσο θα μας στενοχωρούσε αλήθεια, αν αύριο το πρωί εξαφανίζονταν όλα τα έντομα της γης, χαριτωμένα η κακοφτιαγμένα;
Η ιστορία του πλανήτη μας, έχει καταγράψει πέντε φάσεις μαζικού αφανισμού εντόμων και οι αγωνιώδεις φωνές των επιστημόνων, μας λένε ότι σήμερα βρισκόμαστε στην 6η φάση, που είναι και η μόνη που οφείλεται αποκλειστικά στον άνθρωπο και προχωρά τάχιστα.
-Θα πρέπει ειλικρινά να τρομάξουμε, αν σκεφτούμε ότι μέσα σε τρεις δεκαετίες ο πληθυσμός τους έχει μειωθεί κατά 75% και οι επιστήμονες μιλούν για βιολογικό αφανισμό, που θα μας κάνει να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας. Γιατί αν χαθούν τα έντομα, θα καταρρεύσει το οικοσύστημα σε λίγους μήνες. Και όπως αναφέρει και ο δις βραβευμένος με βραβείο Πούλιντζερ, διάσημος εντομολόγος του Χάρβαρντ, κ. Ε.Ο. Ουίλσον, θα ακολουθήσει η εξαφάνιση των ψαριών, των ερπετών, των αμφιβίων, των πτηνών, των θηλαστικών και τέλος των φυτών. Μήπως έχουμε ήδη καθυστερήσει;
Γιατί πριν από περίπου 400 εκατ. χρόνια, όταν εμφανίστηκαν τα πρώτα έντομα, ήταν αυτά που βοήθησαν να γίνει ο πλανήτης ένας καλός οικοδεσπότης, αυτός που αργότερα θα υποδεχόταν τον Ηomo sapiens!
-Επίσης ας μην ξεχνάμε τον ρόλο τους στην λειτουργία του συστήματος, αφού γονιμοποιούν τα 3/4 των καλλιεργειών των τροφίμων.
Ένα κόστος που για την οικονομικότερη, αντίστοιχη ανθρώπινη εργασία, υπολογίζεται σε 500 δισ. δολάρια τον χρόνο.
Έχοντας λοιπόν μια σημαντική θέση στην τροφική αλυσίδα, χρειάζονται την στήριξη της ύπαρξής τους, με την συγκρότηση ενός κοινού πολιτικού ορίζοντα και εύρεση ενός κοινού βηματισμού, απ’ όλα τα κράτη που σέβονται τον εαυτό τους. Πρέπει άμεσα να κατανοήσουμε, ότι τα ιδανικά ελέγχου της κυριαρχίας και της κατάκτησης της φύσης, ανατρέπονται και το πεδίο αναπαραγωγής τους κινδυνεύει!!!
Γεννιούνται λοιπόν πολλά ερωτηματικά και λιγότερες σωστές απαντήσεις.
Υπάρχει αλήθεια ο χρόνος, να ισορροπήσει το πρόβλημα ή έρχεται γρηγορότερα η καταστροφή; Οι επιστήμονες συμφωνούν ότι αν υπάρξουν οι κατάλληλες κινήσεις, αυστηρότεροι έλεγχοι, προστασία των οικοτόπων, έλεγχοι στα φυτοφάρμακα και βέβαια η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, ίσως υπάρξει κάποιο φως στην άκρη του τούνελ.
Ένα τούνελ που ονομάζεται αδιαφορία, ανικανότητα, εκμετάλλευση, επεκτατική δράση, υπερκατανάλωση και άρνηση της κλιματικής αλλαγής!
Εμείς έχουμε τις παιδικές μας αναμνήσεις, τα γνωρίσαμε, τα ζήσαμε, γίναμε Ροβινσόνες, τα παιδιά και τα εγγόνια μας θα έχουν;
Και όσο αυτές οι αναμνήσεις, θα μένουν και θα φωλιάζουν στις καρδιές μας, θα φωτίζουν ξανά και ξανά, τα μονοπάτια της σκέψης μας, όπως τότε, σαν ξεχασμένες πυγολαμπίδες, που αραιά και που συναντάμε πιά στα χωριά μας τα καλοκαίρια.
7 Μαρτίου 2021
Φετοκάκη Μαρία
