Ένα παλιό παραμύθι που έλεγε ο Βσιλειωνοικούσης Δημήτρης Καρασούλης, καταγραμμένο από τον γιο του Παναγιώτη Καρασούλη και την εγγονή του Σοφία Καρασούλη-Milobar.

Οι Σαράντα Δράκοι κι ο Βασιλειωνοικούσης Άντρακλας

Μια φορά κι έναν καιρό, μακριά, έξω από το Βασιλειώνοικο, κατοικούσαν άφαντοι σαράντα δράκοι. Αυτοί οι δράκοι εδιαγούμιζαν όλα τα έχητα του χωριού, αλλά δεν πειράζανε τους χωρικούς για να τους έχουνε να δουλεύουν και να φτιάχνουν καινούργια έχητα και να τ'αρπἀζουν αυτοί.
Μα για καλό του χωριού εκείνα τα χρόνια γεννήθηκε ένας παίδαρος από μια μάνα χοντρή, που είδε στον ύπνο της ότι αυτό το παιδί της θα εξολόθρευε τους σαράντα δράκους, Πράγματι, καθώς μεγάλωνε ο παίδαρος, όλο ανδραγαθίες έκαμνε.
Σαν γίνηκε είκοσι χρονώ, ένας άντρακλας ίσαμε κει πάνω, ξεκίνησε για να βρει τους σαράντα δράκους. Ανέβηκε στον Κορακάρη στο άψε-σβήσε, δίνει μια διασκελιά και πατεί στον Άγιο Μάρκο, κι ύστερι άλλη μια και ξεπερνά το Αίπος. Βλέπει από μακριά στην κορυφή του Πελινναίου ένα καλύβι. Ξαναδίνει μια διασκελιά και βρίσκεται έξω από το καλύβι. Μπαίνει μέσα και βλέπει κρεμασμένο ένα κλουβί μ' ένα περιστέρι κλεισμένο μέσα." Αχ παλληκάρι μου, σε περίμενα τόσα χρόνια να έρθεις να μ'ελευθερώσεις! Εδώ μέσα μ' έχουνε κλείσει οι 40 δράκοι. Κάμε γρήγορα γιατί όπου να'ναι θα φανούν να μου φέρουνε φαί και νερό. Άνοιξε το πορτί να φύγω και θα σου δώσω ό,τι μου ζητήσεις," είπε το περιστέρι.
Ο άντρακλας πονηρεύτηκε και σκέφτηκε μπας κι είναι η ψυχή κάποιου δράκου. "Θα σ'ανοίξω το πορτί," λέει στο περιστέρι, "αν μου πεις πού κατοικούνε οι σαράντα δράκοι.""Ορκίσου μου,"απαντά το περιστέρι, "ὀτι θα μου ανοίξεις όταν σου πω το μυστικό." "Ορκίζομαι στη δύναμή μου,"απαντά ο άντρακλας. "Θα πας,"του λε το περιστέρι, "εκεί στα Λωλόδεντρα στου Σουρέ το περιβόλι από πάνω , στην πλαγιά, που'χει ένα φάραγγα. Εκεί μέσα από μια τρύπα μπαινοβγαίνουν οι δράκοι. Θα μ'ανοίξεις τώρα; " ρωτά ανυπόμονα το περιστέρι. "Όχι,"του απαντά ο άντρακλας. "Θα πάω να σκοτώσω τους δράκους κι ύστερις θα'ρθω να σε λευτερώσω για να κρατήσω τον όρκο μου."
Φεύγει ο άντρακλας και με δυο διασκελιές φτάνει στην πλαγιά και κρύβεται πίσω από ένα βράχο, απέναντι από το στόμιο του φάραγγα. Περίμενε ώσπου να βασιλέψει ο ήλιος. Ξαφνικά, βλέπει έναν αναμαλιασμένο δρἀκο να τραβά μια μεγάλη πλάκα, να μπαίνει στο άνοιγμα και να εξαφανίζεται. Σε λίγο φτάνουν κι άλλοι, κι έπειτα κι άλλοι , εμέτρησε 39 που μπήκανε στην τρύπα και χαθήκανε.
Την ἀλλη μέρα, πρωί-πρωί, πριν έβγει ο ήλιος, τρέχει πάλι ο άντρακλας και κρύβεται πίσω από τον βράχο. Βλέπει πάλι να σηκώνεται η πλάκα και να βγαίνουν ένας-ένας οι δράκοι και να σκορπούν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Μετρά και τους βγάζει πάλι 39! Το ίδιο πράμα είδε να γίνεται ξανά το βράδυ, να έρχονται ένας-έ νας και να χάνονται μέσα στην τρύπα.
Πήγε στο σπίτι του γρήγορα κι έκατσε να σχεδιάσει τρόπους για να εξολοθρέψει τους δράκους. Πρι φέξει, σηκώθηκε, πήρε ένα γυριστό χατζάρι, το τρόχισε καλά, και ξεκίνησε για το φαράγγι. Στάθηκε πλάι στην πλάκα. Σε λίγο βλέπει την πλάκα να σηκώνεται και να προβάλει το κεφάλι μιανού δράκου. Χλαπ, κάνει μια μ ε το χατζάρι, φεύγει το κεφάλι του δράκου. Τον τραβά στην άκρη. Πα να βγει ο δεύτερος, παθαίνει τα ίδια. Ύστερι ο τρίτος, ο τέταρτος, κι οι 39 όλοι εξολοθρευτήκαν. Σαν είδε ο άντρακλας ότι περίσσευε ένας δράκος, μπαίνει με προσοχή μέσα στην τρύπα και κατεβαίνει κάτι μαρμαρένιες σκάλες. Τι να δούν τα μάτια του! Τύφλα να'χουν το Μηλιάδικο, το Αργέντικο, και το Τζηράδικο κι όλα τ'αρχοντικά του Κάμπου!Διάδρομοι με κληματαριές, κήποι με όλα τα λουλούδια, τα δέντρα και τα πουλιά, τρεχάμενα νερά σε μαρμαρένιες στέρνες, μάγγανα με αργυρένια σικλιά, ποτιστάδες με Θυμιανούσικες πέτρες... Προχωρεί παραμέσα και συναντά ένα παλάτι με χρυσές πόρτες και κρουκέλια. Σπρώχνει με προσοχή την καρυδένια πόρτα και μπαίνει σ'ένα δωμάτιο στολισμένο μ' ωραίους πίνακες, πολύτιμα σερβίτσια, και στη γωνιά ένα κρεβάτι από τζίτζερφο με μεταξωτή κουνουπιέρα. Σηκώνει την κουνουπιέρα κι αντικρύζει τον 40ο δράκο να κείτεται άρρωστος. "Δος μου λίγο νερό, παλληκάρι. Θα σε κάνω βασιλιά αν μου φέρεις το κλουβί με το περιστέρι. Είναι η ψυχή μου, η δύναμή μου!"Ο άντρακλας του δίνει λίγο νερό και του λέει:"Περίμενε, πάω να φέρω το κλουβί με το περιστέρι."
Βγαίνει από το φαράγγι και με τρεις διασκελιές φτάνει πάλι στο καλύβι. Ξεκρεμάζει το κλουβί και γυρίζει γρήγορα πίσω στο παλάτι του δράκου. Κατεβαίνει τις μαρμαρένιες σκάλες και μπαίνει στο δωμάτιο, ανασηκώνει την κουνουπιέρα, και δείχνει στο δράκο το κλουβί με το περιστέρι. "Δος μου το να το φιλήσω για να γίνω καλά και θα σε κανω βασιλιά!"λέει ο δράκος. "Μην το κάνεις αυτό!!"φωνάζει τρομαγμένο το περιστέρι. "Δος μου τη λευτεριά μου, όπως ορκίστηκες."Ο άντρακλας, τίμιος και πιστός στον όρκο του, ανοίγει το πορτάκι και βγαίνει το περιστέρι. Βγαίνοντας όμως το περιστέρι, κάθισε σε μια πολυθρόνα κι άρχισε να μεταμορφώνεται σε μια πανέμορφη κοπέλα, που άστραφτε από χαρά. "Σ'ευχαριστώ, παλληκάρι μου, που μ 'έσωσες. Είμαι η κόρη του βασιλιά και μ'άρπαξε ετούτος ο δράκος. Επειδή ζουλεύανε οι άλλοι δράκοι τούτονα, με μεταμόρφωσαν σε περιστέρι και μ'έκλεισαν στο κλουβί εκεί πάνω στο καλύβι του Πελινναίου. Τούτος ο δράκος αρρώστησε από τη στεναχώρια του." "Πάμε στον πατέρα σου,"λέει ο άντρακλας. Κι ενώ ξεκινούσαν, ο άρρωστος δράκος ξεψύχησε από τον καμό του.
Μόλις ο βασιλιάς είδε την χαμένη του κόρη, έκαμε μεγάλες γιορτές. Εκαλέσαν κι εμάς στο τραπέζι και μας είπε πως θα κάνει τον άντρακλα το Βασιλειωνοικούση γαμπρό του και θα μας καλέσει και στους γάμους. Καθώς μας απόβγαζε ο άντρακλας, μας εψιθύρισε στ'αυτί: " Άμα πεθάνει ο βασιλιάς κι αναλάβω εγώ, θα βασιλεύει ισότητα και δικαιοσύνη για όλους στο χωριό και σ' ολάκερο τον Κάμπο."

Φεβρουάριος 2022

Σοφία Καρασούλη-Milobar