Με τον Λουκιανό και την πανσέληνο στην Βουλιαγμένη
Κι εκεί που όλοι περιμέναμε ανυπόμονοι να δούμε την σελήνη να εμφανίζεται λαμπρή, στα αέρινα πέπλα της, αγέρωχη τυλιγμένη στο μυστήριο της, μ’ ένα εκτυφλωτικό παρουσιαστικό στο σκοτεινό στερέωμα, νοιώσαμε ένα ξάφνιασμα.....
Λες και ήθελε να μας προβληματίσει, γνωρίζοντας την τόση ανυπομονησία μας. Έκλεψε η γη κάτι από το μυστήριό της; Ζήλεψε γιατί εκείνη τα βράδια είναι πάντα γραφτό της να κοιμάται; ..........ίσως!
Προκάλεσε λοιπόν η μάνα γη μας, μία μερική έκλειψη πάνω στο χρυσαφένιο κορμί της, για να αποδείξει ότι μπορεί όταν θέλει, να της στερήσει κάτι από την λάμψη της και να την συμβουλέψει να μην την υποτιμά, γιατί ακόμα και την πιο λαμπρή της νύχτα, αυτή της Πανσελήνου της μπορεί να την κάνει να πονέσει!
Το πιο μεγάλο και λαμπερό φεγγάρι του χρόνου, απελευθερώθηκε από την μαύρη σκιά της μετά από σχεδόν δυο ώρες και συνέχισε το ταξίδι του ως εκεί που το καθρέφτισμά του έσβησε στα νερά.....
Κι όλοι εμείς σε δρόμους, σε βεράντες, σε πάρκα, σε αρχαιολογικούς χώρους, σε παραλίες και σε ακτές μείναμε με την ικανοποίηση ότι άλλο ένα ολόγιομο Αυγουστιάτικο φεγγάρι πέρασε, έστω κι αν ήταν διαφορετικό απ’ όλα τ’ άλλα!
Εδώ και κάποια χρόνια το Υπουργείο Πολιτισμού συνδυάζει την Πανσέληνο με μουσικές παραστάσεις, με εκδηλώσεις και χάπενιγκς, σε αρκετά σημεία των πόλεων όλης της επικράτειας.
Μέσα στο έφορο κλίμα που μας προκαλεί το φεγγάρι, αφήνουμε τον νου μας να πλανιέται αρκετά χρόνια πίσω, όταν στην πανσέληνο του Ιουλίου 1983 κάνοντας όπως συνήθιζε τον περίπατό του στο στερέωμα, σταμάτησε για αρκετή ώρα πάνω από την κλειστή υδάτινη αγκαλιά της Βουλιαγμένης, για να θαυμάσει και να σιγοντάρει τον ξέγνοιαστο καβαλάρη, με την λευκή κυματιστή χαίτη που ξεσήκωνε τα πλήθη τραγουδώντας εκείνα τα ανάλαφρα χαρακτηριστικά του τραγούδια.
Κόσμος από κάθε σημείο της Αθήνας, έφθανε στην Βουλιαγμένη μετά από ατελείωτες ώρες μποτιλιαρίσματος στην παραλιακή.
Είχε φως και χαρά εκείνη η βραδιά έλεγε, όση είχαν και τα τραγούδια του, που δεν έμοιαζαν με κανενός άλλου και που δεν είχαν τίποτα από την κατήφεια, τους καημούς, την μιζέρια η την γκρίνια των έως τότε Ελληνικών τραγουδιών.
Ανάλαφρος, σαν καβαλάρης που ιππεύει προς το άγνωστο, ακομπλεξάριστος, χιουμορίστας, με μια γλυκιά δόση μελαγχολίας, ήρεμος και ολιγαρκής, αυτός ήταν ο Λουκιανός. Σε μια εξέδρα μέσα στην θάλασσα, λίγα μέτρα από την παραλία με όλους τους μουσικούς γύρω του, μα και φίλους τραγουδιστές που ήρθαν για να τον πλαισιώσουν και να πουν κάποια δικά τους τραγούδια, όταν έπρεπε να τον ξεκουράσουν Ακαθοδήγητη εκείνη η βραδιά, ατμόσφαιρα ανθρώπινη της παρέας.
Ο κόσμος ζητούσε συνέχεια, χόρευε στην άμμο, τραγουδούσε μες το νερό, γύρω από την εξέδρα! Μοναδικό πάρτι και μια θάλασσα να σείεται από την μουσική και να χορεύει στον ρυθμό των ανθρώπων και των μουσικών οργάνων......
- Μου άρεσε πάντα η Βουλιαγμένη έλεγε, πήγαινα συχνά από την Κυψέλη και εκείνα τα φεγγαρόφωτα βράδια μου έδωσαν την ιδέα για το πάρτι.
- Πήγα στον ΕΟΤ για να ζητήσω τον χώρο της πλάζ και ζήτησα και από την Μελίνα την άδεια για να γίνει το πάρτι, μετά πήραν όλα σιγά- σιγά τον δρόμο τους, κανείς όμως δεν είχε φαντασθεί αυτό που θα ακολουθούσε.....
- Την ώρα που τελειώσανε οι τεχνικοί το στήσιμο, σουρούπωνε, πήγα κι εγώ ν’ αλλάξω κι όταν μετά από λίγο βγήκα και έφθασα ως την εξέδρα αντίκρισα κάτι που δεν θα ξεχάσω σε όλη μου την ζωή.
Ένα σοκ, ένα δέος για όλο αυτό το τεράστιο πλήθος που είχε κατακλύσει όλους τους χώρους. Εκείνο το βράδυ όπως μάθαμε αργότερα, έκλεισαν όλοι οι κινηματογράφοι, δεν πήγε κανείς σινεμά, γιατί όλοι τραγουδούσαν μαζί μας Τα θερινά τα σινεμά.......
- Κόπηκαν 25.000 εισιτήρια, χωρίς να υπολογίζετε ο κόσμος που μπήκε από άλλα σημεία, ούτε ο κόσμος που ήρθε από την θάλασσα με βάρκες, θαλαμηγούς, ιστιοφόρα, ακόμα και κανό! Η αστυνομία μιλούσε για 100.000 κόσμο, αλλά πιστεύω ότι ήταν λάθος η εκτίμηση.
- Ο κόσμος έστησε μια γιορτή με πυροτεχνήματα, αερόστατα, και εκπλήξεις, τινάζοντας μια για πάντα την σοβαροφάνεια της μεταπολίτευσης.
Στην ταινία που γυρίστηκε εκείνο το βράδυ και προβλήθηκε μια και μοναδική φορά ως τον θάνατό του από την Ε Ρ Τ αποκαλύπτεται όλη εκείνη η υπέροχη διάθεση του κόσμου εκείνης της αλλοτινής εποχής.....
- Μα τι έγινε εκείνο το βράδυ, με ρωτούσαν συχνά τα νέα παιδιά;
- Ήταν ένα διαφορετικό πάρτι, τους έλεγα, καλεσμένοι οι Μπήτλς, ο Φελίνι, ο Ντασσέν, ο Τσιτσάνης κι ο Μπάχ, μα και τόσοι άλλοι δημιουργοί, που τους θεωρώ ρίζες στο περιβόλι της δημιουργικής μουσικής και του κινηματογράφου.
Το καλοκαίρι του 2015 στους κήπους του Μεγάρου Μουσικής, έχοντας και εικόνες από την κινηματογράφηση εκείνης της βραδιάς του 1983 σαν οδηγό, προσπάθησε να ταξιδέψει το κοινό, στην βόλτα της Βουλιαγμένης, στα θερινά τα σινεμά, στις γειτονιές των κοριτσιών, στα καλύτερά μας χρόνια!
- Πιστεύω ότι η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο, έλεγε.
Στις 25 Ιουλίου του 1983 το πάρτι του Λουκιανού στην Βουλιαγμένη έγινε έμβλημα, τραγούδι, θέμα συζήτησης για χρόνια, ακόμα και αντικείμενο μεταπτυχιακής εργασίας από την κ Ολυμπία Κωνσταντοπούλου με τίτλο: « Καινοτόμος μαζικός άνευ πολιτικής, πολιτισμός στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης».
Γιατί άραγε δεν επαναλήφθηκε το πάρτι αφού η επιτυχία του διαγραφόταν σίγουρη;
Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά είναι σαν τίποτα να μην έχει αλλάξει, τα τραγούδια του έρχονται πολλές φορές στα χείλη όλων μας, όλων εμάς που μεγαλώσαμε μ’ αυτά και μας κέρδισε η σεμνή παρουσία και συμπεριφορά του.
Την Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2017 ο Λουκιανός φεύγει απρόσμενα, προδομένος από την καρδιά του, τίποτα όμως απ’ όλα τα δημιουργήματά του δεν παίρνει μαζί του......
Γνωρίζει πολύ καλά να διασκεδάζει έστω και χωρίς παρτιτούρες, όσους συναντά εκεί ψηλά! Καλό ταξίδι αγέρωχε καβαλάρη των νεανικών μας χρόνων!
Για όλους εμάς που ζήσαμε μαζί σου την μαγεία εκείνης της νύχτας, είναι σαν να μην έχεις φύγει ποτέ από κοντά μας!
Η Πολιτιστική Συντροφιά Βούλας στις 6 Σεπτεμβρίου 2017 νύχτα με Πανσέληνο, όπως επιθυμούσε, διοργανώνει μια βραδιά αφιερωμένη στον Λουκιανό, στον χώρο του εστιατορίου «Ωκεανίς» δίπλα στην θάλασσα στον ίδιο χώρο της πλάζ Βουλιαγμένης, εκεί που αποθεώθηκε πριν από 34 χρόνια.
9 Αυγούστου 2017
Φετοκάκη Μαρία