Χρώματα και αρώματα αγάπης

H αγάπη ως συναίσθημα υπάρχει, απογυμνώνεται και αποκαλύπτεται, χωρίς να μπορεί να κρυφτεί και αναγνωρίζεται από την γλυκιά όψη της, που καρδιοχτυπά και προδίδεται! Ξεγυμνώνεται με τις πράξεις της κι έτσι αγνή, ντροπαλή και ακάλυπτη, αγγίζει τη ψυχή μας. Μας μεταμορφώνει, μας μεταλλάσει, μας καθηλώνει ή μας ανυψώνει, χαρίζοντάς μας δύναμη, ομορφιά και πληρότητα.
Γλυκιά, τρυφερή, στοργική η αγάπη της μάνας! Χαϊδεύει και ηρεμεί την παιδική ψυχούλα, γνωρίζοντας ότι επιβάλλεται να προσφέρει, στο παιδί της την αγκαλιά, το χάδι, την τρυφερότητά της, να το προστατεύει με κάθε τρόπο! Ίσως όμως δεν γνωρίζει, ότι αν παραλείψει να τα κάνει όλα αυτά, υπάρχουν συνέπειες στην διανοητική υγεία του παιδιού της, που μπορούν να περάσουν και στις επόμενες γενιές!
Απαραίτητη η αγάπη της μητέρας σε βρέφη και παιδιά, περισσότερο αναγκαία κι από την ίδια την τροφή τους! Γι αυτό και ο μεταξύ τους άρρηκτος δεσμός.
Μεταλλάσσεται όμως η αγάπη με τα χρόνια σε λατρεία και συμπορεύεται ολόκληρη τη ζωή, σε δρόμους παράλληλους στην αρχή, ιδιαίτερους και ξεχωριστούς, όσο περνούν τα χρόνια.
Ελπίδα όλων μας στην εφηβεία, είναι ν’ αγαπήσουμε και ν’ αγαπηθούμε, να μας ξεχωρίσουν, να μας κρατήσουν τρυφερά στην αγκαλιά τους, να νοιώσουμε το θυμίαμα της απόρροιάς της, να μας αγγίξει, να μας παρασύρει, να μας μαγέψει, δυναμική και ασυγκράτητη όπως είναι!
Ατίθαση, τολμηρή, ξελογιάστρα, η πρώτη νεανική αγάπη, κάνει βουτιά στο πάθος και πιέζει να έχει την πρώτη σαρκική επαφή της!
Κινητήριος δύναμη, απομακρύνει την θλίψη και ανυψώνει το ηθικό, σε κυβερνά και σε ταξιδεύει σε σμαραγδένια ακρογιάλια, σε μήκη και πλάτη, που μόνο εκείνη γνωρίζει και ανακαλύπτει! Μας επηρεάζει όμως, πολύ περισσότερο απ’ ότι νομίζουμε, είτε είμαστε νέοι, είτε μεγαλύτεροι.
Και την θαυμάζεις, την εκτιμάς, την πιστεύεις και την παραδέχεσαι, όταν συναντάς ζευγάρια τρίτης ηλικίας να σεργιανούν, πιασμένα από το χέρι μετά από τόσα χρόνια κοινής ζωής που τους ενώνει!
Οι επιστήμονες ανά τους αιώνες πίστευαν ότι δεν είχε υψηλή κοινωνική θέση, αντίθετα με τους ποιητές και τους συγγραφείς, που της χάρισαν αξία και τιμητική θέση στα έργα τους.
Η έλλειψή της επηρεάζει τη ψυχή και το σώμα, την ευτυχία των ατόμων αλλά και την ακμή ή την παρακμή των κοινωνιών, γιατί η αγάπη πονά και κόβει γλυκά, μα τόσο βαθιά, χωρίς να μπορεί κανένας να περιγράψει πως γίνεται αυτό! Ο άνθρωπος που αγαπιέται, βάζει σε λειτουργία κάθε σημαντικό του μόριο, σ’ ένα παιχνίδι ατίθασου συναισθήματος μα και ευχαρίστησης. Χρώματα, μυρωδιές, γεύσεις, ενέργεια, ευδαιμονία, δημιουργούν τη βάση για την ύπαρξη και την συνέχεια της………
Και όπως στην ζωή μας οι αγάπες διαδέχονται η μία την άλλη, τα οφέλη είναι άλλοτε πολλά και άλλοτε ελάχιστα και οι φάσεις της ζωής με ή χωρίς αγάπη έρχονται και παρέχονται, αφήνοντας χαρά η θλίψη στα άτομα που πρωταγωνιστούν. Και όλα αυτά στις προσωπικές μας σχέσεις…….
Ο άνθρωπος όμως από την φύση του, θυμάται συνήθως τα καλά και προσπαθεί να διαγράφει από την μνήμη του, ότι τον έχει πληγώσει! Υπάρχουν όμως και οι άλλες αγάπες, που συναντάμε στην διάρκεια της ζωής μας. Μια απ’ αυτές και δυστυχώς υπαρκτή, είναι αυτή που στηρίζεται στην σχέση μεταξύ δυνατού και αδυνάτου προσώπου.
Η αγάπη και η συμπαράσταση στο παιδί, που σπρωγμένο από ανεύθυνους γονείς, μπαίνει από νωρίς στην βιοπάλη ή αυτό που θέλοντας να στηρίξει τους ανήμπορους γονείς του, βγαίνει στους δρόμους αναζητώντας ελεημοσύνη με τα γνωστά, άγνωστα επακόλουθα!
Θα βρει αγκαλιά να κουρνιάσει, αγάπη να αφεθεί και να παρηγορηθεί, κουράγιο να συνεχίσει, όταν από μικρό η ζωή του δείχνει το πιο άσχημο πρόσωπό της; Οι δυσκολίες αφήνουν συχνά την αγάπη ακάλυπτη, ανήμπορη, ανίκανη ν’ αντιδράσει………….
Τι γένους αλήθεια είναι η αγάπη; μπορεί να αναγνωρισθεί; Ποιο είναι το χρώμα της; Είναι ροζ, είναι λιλά, είναι άυλη ή χειροπιαστή, μετριέται σε καράτια ή βότσαλα; Φέρνει χαρά ή λύπη; Αποδεικνύεται;
Και εσύ ο απλός περπατητής της πόλης, υποφέρεις, σαν βλέπεις τις καρδιές πληγωμένες, τα βλέμματα άχρωμα, καρφωμένα στους ψηλούς ψυχρούς τοίχους και αναρωτιέσαι πως γίνεται σήμερα να σκοντάφτεις πάνω σε χαρτονένια στρώματα και σκελετωμένες υπάρξεις, στις εσοχές των πεζοδρομίων! Σήμερα στον 21ο αιώνα! Και ενεργοποιείς κάθε απόθεμα αγάπης για τον συνάνθρωπο που υποφέρει, γιατί είσαι κι εσύ από το ίδιο υλικό φτιαγμένος! Και γιατί ποτέ δεν ξέρεις !
Και εκστασιάζεσαι στην προσφορά αγάπης της Μάνας, στα Παιδικά χωρία SOS, που ανατρέφει συγχρόνως οκτώ παιδιά, χωρίς να απαιτεί να την αποκαλέσουν μητέρα, αφού κάπου εκεί έξω υπάρχει η πραγματική τους μητέρα, ανήμπορη όμως να τα μεγαλώσει και να τους εξασφαλίσει σπίτι και τροφή!
-Δεν θα περάσω το μεσημέρι να πάρω την Ελένη… έγραφε στο χαρτί που άφησε στο μπουφάν της μικρής, η πραγματική της μητέρα. Δεν έχω δουλειά και μας έδιωξαν από το σπίτι που νοικιάζαμε, θα την πάρω μόλις καταφέρω να στηθώ στα πόδια μου! Και η μανούλα του Παιδικού χωριού χωρίς δεύτερη σκέψη ανοίγει την τρυφερή αγκαλιά της, για να χωρέσει ακόμα ένα αγγελούδι, για ν’ αποκτήσει ακόμα ένα νέο μέλος η οικογένειά της, αγόγγυστα κι αδιαμαρτύρητα!
Και υποκλίνεσαι σ’ όλους όσους προσφέρουν την αγάπη τους σε θαλάμους νοσοκομείων, σε ιδρύματα, σε κέντρα αποκατάστασης, σε γηροκομεία κ.α.
Και θέλεις να γίνεις ένας απ’ αυτούς, να σπουδάσεις την επιστήμη που λέγεται αγάπη. Σπουδάζεται όμως η αγάπη; Όχι, γιατί η αγάπη είναι ένα έμφυτο συναίσθημα, που προσφέρεται με τρυφερότητα και ευαισθησία. Και θαυμάζεις και βοηθάς τους γιατρούς του κόσμου, που μας έχουν αποδείξει ότι έχουν καταφέρει πολλά και συνεχίζουν να προσφέρουν όπου χρειάζεται.
Κινήσεις αγάπης γινόταν πάντα από τις εκκλησίες και τους Δήμους, για απόρους, ανήμπορους, άστεγους και αποδεικνύουν ότι η αγάπη υπάρχει κι ας μη φαίνεται, μοιάζει σαν την άχνη, λευκή, γλυκιά, απέριττη, που μ΄ ένα φύσημα τ’ ανέμου σκορπά κι εξαφανίζεται. Είναι σαν το συναίσθημα, που φωλιάζει όπου υπάρχει ανθρώπινη ύπαρξη και χάνεται όταν μένει απροστάτευτο και μόνο! Καταλήγοντας ας παραδεχθούμε, ότι όποια πόρτα άνοιξε στην αγάπη, ποτέ της δεν σκέβρωσε στην βροχή και στο κρύο, πάντα θα μένει ανοιχτή σαν τα φύλλα της καρδιάς, για να καλοδέχεται τον πόνο, τον προβληματισμό, την ανάγκη για επιβίωση, την ανάγκη για στοργή και συμπαράσταση!
Ας ενεργοποιήσουμε όσα αποθέματα αγάπης έχει ο καθένας μας και πιστέψτε με, θα νοιώσουμε πρώτα εμείς πολύ καλύτερα.
Και την Κυριακή του Πάσχα στον Εσπερινό της Αγάπης, ας ανάψουμε
ένα κεράκι, αφιερωμένο στην απέραντη αγάπη που Εκείνος μας δίδαξε να προσφέρουμε αλλά και να αποδεχόμαστε!

10 Μαρτίου 2023

Μαρία Φετοκάκη