Μια ζεστή αγκαλιά για όλους τους μπαμπάδες
Ο Μάιος εκτός από μήνας των λουλουδιών, είναι και ο μήνας που περιέχει πολλές και σημαντικές γιορτές.
Μια απ’ αυτές είναι και η γιορτή της μητέρας την δεύτερη Κυριακή του. Μια γιορτή αφιερωμένη στην μεγάλη προσφορά της, που προκαλεί όμως, όχι τόσο άδικα, το κρυφό μα δίκαιο παράπονο, των μπαμπάδων, που συνοδεύουν τα παιδιά τους, για να ψωνίσουν το δώρο που θα προσφέρουν στις μητέρες τους!
-Πότε άραγε θα έχω κι εγώ την δική μου πατρική γιορτή; Λένε κάπως παραπονεμένα, όσοι ακόμα και σήμερα αγνοούν την ύπαρξή της.
Γιορτή της μητέρας, γιορτή του πατέρα, γιορτή της οικογένειας!
Ο τρόπος που μεγαλώνουν οι γονείς τα παιδιά τους σήμερα, καθώς και η ανατροφή που τους δίνουν, έχουν περάσει από σαράντα κύματα σε βάθος χρόνων. Άλλη αντιμετώπιση είχε η δική μας γενιά από τους γονείς της και άλλη οι σημερινοί νέοι.
Γνωρίσαμε τον πατέρα μας εργαζόμενο έξω από το σπίτι, έχοντας την υποχρέωση να εξασφαλίζει στην οικογένειά του τα απαραίτητα προς το ζην. Πολυτεχνίτη μάστορα τις ελεύθερες ώρες του, κηπουρό, υδραυλικό, ηλεκτρολόγο, ακόμα και ψήστη τα Κυριακάτικα μεσημέρια μας!
Είχε όμως και την υποχρέωση να ελέγξει τα μαθήματά μας και να μας βοηθήσει σε τυχόν απορίες μας, πολύ περισσότερο δε αν ήταν μορφωμένος!
Οι πατεράδες μας τότε, στην πλειοψηφία τους εργατικοί, φιλότιμοι, μεροκαματιάρηδες, έστω κι αν ήταν αμόρφωτοι, έστηναν το σπιτικό τους και πορεύονταν με τις λίγες δυνατότητές τους, αποφασισμένοι να δώσουν στα παιδιά τους, ότι είχαν στερηθεί, λόγω πολέμου, κατοχής και ανέχειας!
Με ατελείωτες ώρες δουλειάς, χαμηλό μεροκάματο, με μετρημένο εισόδημα και με αιματηρές οικονομίες, αλλά με αστείρευτο πλούτο ψυχής, με αληθινό δέσιμο και προστασία για την οικογένειά τους. Με αγάπη και φροντίδα, στους ανήμπορους γέρους γονείς, που συνήθως έμεναν μαζί κάτω από την ίδια στέγη........
Ανταποκρινόταν δηλαδή όπως καταλαβαίνετε, πλήρως στο πρότυπο του καλού γονέα, που κι εμείς με την σειρά μας, σαν παιδιά και έφηβοι τότε, τους ακούγαμε, τους στηρίζαμε, και τους εμπιστευόμαστε.
Σήμερα δε, βλέποντας την διαφορά μα και τη δυσκολία επικοινωνίας μεταξύ παιδιών και γονιών, τους ευγνωμονούμε, για ότι μας πρόσφεραν, για ότι μας δίδαξαν και το πόσο μας στήριξαν στις δύσκολες εκείνες εποχές!
Με μια απαράμιλλη δύναμη ψυχής, με απίστευτη εργατικότητα, με αγάπη και αυταπάρνηση, μας έμαθαν πως πρέπει να είναι ένα καλός γονιός!
Ο τρόπος ανατροφής των παιδιών τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει, ακριβώς γιατί έχει αλλάξει και η ίδια η κοινωνία μας......Οι γονείς δυσκολεύονται να πουν όχι στο παιδί τους, με τον ίδιο ρυθμό που το έλεγαν στις μέρες μας.
Τα παιδιά χρειάζονται βέβαια το γονιό τους, όπως και την τροφή τους.
Πρέπει όμως να μεγαλώσουν σε ήρεμο και δημιουργικό περιβάλλον, χωρίς αντιδικίες, χωρίς παραμυθάκια διαφυγής, που τραυματίζουν το κλίμα και φέρνουν αντιπαλότητες. Με κανόνες που θα πρέπει να τηρούνται και από τις δύο πλευρές, με αγάπη, με επιβράβευση των προσπαθειών τους, μαθαίνοντάς τα να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και πάνω απ΄ όλα να μάθουν να παραδέχονται τα λάθη τους!
Να γνωρίζουν ότι σε κάθε λάθος συμπεριφορά, θα δέχονται αδιαμαρτύρητα την παρατήρηση και το μάλωμα.....Πρέπει να μάθουν την έννοια του καλού και του κακού από την πολύ τρυφερή ηλικία, καθώς και το μοίρασμα των ρόλων στην οικογένεια. Να μάθουν επιτακτικά να χρησιμοποιούν τις λέξεις Παρακαλώ, Ευχαριστώ και Συγνώμη χρησιμοποιώντας τις, ειλικρινά και όχι περιπαιχτικά και ανούσια.....
Η αλήθεια είναι ότι οι Έλληνες γονείς, έχουν αλλάξει αρκετά τα τελευταία χρόνια. Η μητέρα δεν είναι πλέον η επιθυμητή πλούσια νύφη των πεθερικών, με τις λίρες και τα χωράφια. Είναι η εργαζόμενη γυναίκα η ισότιμη με τον σύζυγό της, που χρειάζεται στήριξη και βοήθεια για να προσφέρει το καλύτερο δυνατό στην οικογένειά της.
Ο πατέρας απ΄ την πλευρά του, μπαίνει από νωρίς στο παιχνίδι και μοιράζεται αγόγγυστα τις υποχρεώσεις, επιτυγχάνοντας την απαιτούμενη ισορροπία στην προσφορά! Μοιράζεται ωράρια, φροντίδα, εξωσχολικές δραστηριότητες, μαγείρεμα και πολλά άλλα, που μέχρι πρότινος εθεωρούντο αποκλειστικές γυναικείες εργασίες............
Αν και η οικονομική κρίση βασανίζει σήμερα την Ελληνική οικογένεια, ανατρέποντας πολλά, καθώς είναι και ο πρώτος παράγοντας που προκαλεί την υπογεννητικότητα στην χώρα μας, εν τούτοις το να είναι ο γονιός χαρούμενος, ευδιάθετος, διασκεδαστικός και ευχαριστημένος, μοιάζει σαν να χαρίζει στα παιδιά του το καλύτερο δώρο, που θα μπορούσαν να πάρουν μέσα από το ίδιο τους το σπίτι! Και βέβαια η σχέση γονιού παιδιού θα πρέπει να υποστηρίζεται συνεχώς, όχι με υποσχέσεις, αλλά με ειλικρινή διάλογο, για να καταφέρουν τα παιδιά να σχηματίσουν σωστή και υγιή προσωπικότητα. Όλο αυτό βέβαια και με την ειλικρινή βοήθεια των δασκάλων και των καθηγητών τους που θεωρούνται οι δεύτεροι γονείς τους!
Για τους νέους αυτούς πατεράδες, χωρίς να αποκλείω τους πιο παλιούς, τα παιδιά γιορτάζουν στις 17 Ιουνίου την γιορτή του πατέρα, όπως έχει ορισθεί να γιορτάζεται από το 1966 επί προεδρίας του Λίντον Τζόνσον στις ΗΠΑ μα και στην πατρίδα μας, την τρίτη Κυριακή κάθε Ιουνίου.
Ευχές λοιπόν στους γλυκούς μας μπαμπάδες, για να νοιώσουν δικαιωμένοι, πως βρέθηκε και γι’ αυτούς μια μέρα να τους τιμάμε επίσημα, με γλυκά και λουλούδια και μια ζεστή, αληθινή αγκαλιά!
Θα έρχομαι πάντα εκεί που βρίσκεσαι
και με ήλιο και με βροχή και με μπόρα.
Θα σου ζητώ να παίξουμε, θα σου ζητώ να μάθω.
Θα πέφτω στην αγκαλιά σου, όπως τότε....ναζιάρικα...
Θα γελώ και θα ελπίζω, πως θ’ ανοίξεις την πόρτα να μπεις.
Ταξίδεψε τις σκέψεις μου, ταξίδεψε τα όνειρά μου!
Ονειρέψου κι εσύ πως κάποτε θα ξανασυναντηθούμε............
Καληνύχτα, σ’ αγαπώ, για όσα μ’ έμαθες και για όσα μου πρόσφερες!
10 Ιουνίου 2018
Φετοκάκη Μαρία
