Αναπολούμε - Γιορτάζουμε - Προσδοκούμε
Ο γελαστός καλοσυνάτος γέροντας Σάντα Κλάους, μόλις επέστρεψε εξουθενωμένος στο σπίτι του και καθισμένος στην ζεστή γωνιά του, δίπλα στο φορτωμένο ξύλα τζάκι του, αναλογίζεται πόσο δύσκολο ήταν και εφέτος το μοίρασμα των δώρων του, σε όλα τα παιδιά του κόσμου….
-Βασίλη πόθεν έρχεσαι και πούθε κατεβαίνεις, τραγουδούσαμε παιδιά με τα τριγωνάκια μας στο χέρι προσμένοντας τον Άγιο Βασίλειο τον προερχόμενο από την Καισάρεια της Καππαδοκίας, τον προστάτη των φτωχών και ανήμπορων ανθρώπων, έναν από τους τρείς ιεράρχες της θρησκείας μας. Και συνεχίζαμε…βαστάει λιβάνι και κερί, χαρτί και καλαμάρι, δες κι εμέ-- δες κι εμέ το παλληκάρι……..
Μεγαλώνοντας, μπερδεμένοι ίσως από κάποιες φωτογραφίες, στα λιγοστά περιοδικά που κυκλοφορούσαν τότε, βλέπαμε τον γέροντα με την λευκή γενειάδα, την κατακόκκινη φορεσιά, τα κόκκινα μάγουλα φορτωμένο με το γεμάτο σάκο στην πλάτη του, να διαφημίζει ένα νέο αναψυκτικό, κάποιας εταιρίας στις ΗΠΑ και να γίνεται ο νέος Άγιος Βασίλης μικρών και μεγάλων! Για πολλοστή φορά η καταναλωτική διαφημιζόμενη κοινωνία μας, δεν θα κατάφερνε να επιδεχθεί διόρθωση!
Όσο κι αν προσπάθησε η εκκλησία να αλλάξει τη ροή των πραγμάτων, η εικόνα ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο και κατάφερε να διαδοθεί τόσο γρήγορα, που κανείς πλέον δεν ήθελε να παίξει με τις αθώες παιδικές ψυχούλες, πικραίνοντάς τις και να αλλάξει το σκηνικό που ούτως ή άλλως δεν ανταποκρίνονταν σε θρησκευτικούς αλλά σε εμπορικούς και καταναλωτικούς πελάτες της εταιρείας!
-Δεν έχουμε όμως το δικαίωμα στο ξεκίνημα της νέας χρονιάς να γκρινιάζουμε……οι γιορτές είναι για να αναπολούμε, να δίνουμε χώρο και χρώμα στις αναμνήσεις μας και ταξιδεύοντας πάντα προς τα πίσω, να γεμίζουμε με μια γλυκιά νοσταλγία την ψυχή μας!
Σφιχταγκαλιασμένοι σε κάθε αντάμωμα και σε κάθε ευκαιρία, ψελλίζουμε ευχές για υγεία, ευημερία, αγάπη. Ο καθένας μας ζει με τις δικές του παιδικές αναμνήσεις και οργανώνοντας συγκεντρώσεις όπου κυριαρχούν οι αταξίες, οι ζαβολιές, οι φάρσες, τα παιχνίδια, ο χορός και το τραγούδι, ξαναγινόμαστε εκείνα, ή σαν εκείνα τα παιδιά που είμαστε κάποτε….
Και σκεπτόμαστε ότι τίποτα δεν χρειάζεται ν’ αλλάξει, γιατί τότε θα ήταν ένα ψεύτικο όνειρο που διαλύθηκε, ταράζοντας τις ισορροπίες μας!
Κι εκείνο που σε κάνει κάθε χρόνο να επαναλαμβάνεις την ίδια διαδικασία, είναι αυτό που αντικρίζεις στο τέλος στα μάτια κάθε παιδιού, κάθε ήρωα της ζωής και της καρδιάς μας, που το βλέμμα του αντανακλά χρυσόσκονη, που το κορμάκι του μοσχομυρίζει κανέλλα και γαρύφαλλο και που σε ωθεί να το σφίξεις στην αγκαλιά σου, πριν προλάβει να αρθρώσει ούτε μια λεξούλα!.
-Γρήγορα που ξεφεύγει ο χρόνος και αλλοίμονό μας, αν ως τα Θεοφάνεια παραμείνουν όλα στη σάλα μας ακόμα στολισμένα…….
Ένας άσπρος αέρας από την άχνη των κουραμπιέδων θα γεμίσει την ατμόσφαιρα. Λεπτές μακριές, μαύρες ουρές σε ένα ατελείωτο πάνω- κάτω, θα ανακατέψουν τα πάντα, με μια τρελή διάθεση καταστροφής!
Και καθώς θα σκαρφαλώνουν στα κλαδιά του δένδρου, οι ζημιές θα διαδέχονται η μία την άλλη. Πνιχτά γέλια και τσιριχτές φωνές θα χαλούν την ησυχία του σπιτιού και θα εξαφανίζουν την τάξη και την ομορφιά του χώρου. Γλυκά πεταμένα παντού, τραπεζομάντηλα που σέρνονται στο πάτωμα, τα φώτα του δένδρου ν’ αναβοσβήνουν έντρομα, καλώντας μας σε βοήθεια!
-Κάντε κάτι, κάντε κάτι, ακούγονται λυπημένες παιδικές φωνούλες. Ήρθαν πάλι τα ξωτικά, ήρθαν τα καλικαντζαράκια και δεν θ’ αφήσουν τίποτα όρθιο! Γι’ αυτό τον λόγο μικροί μου φίλοι, πριν ξημερώσει η 6η Ιανουαρίου, ημέρα των Θεοφανείων και ο παππούλης αγιάσει τα νερά, ρίχνοντας τον σταυρό στην θάλασσα, φροντίστε το Χριστουγεννιάτικο δένδρο σας να ησυχάζει πια διπλωμένο στο κουτί του στο πατάρι.
Τα στολίδια του να βρίσκονται τακτοποιημένα στα κουτιά τους και στην γωνιά που στόλιζε ως χθες, δυο πολυθρόνες βαλμένες αντικριστά, δίπλα σ’ ένα παλιό λαμπατέρ με χαμηλό φωτισμό, που θα απομακρύνει τα ζωηρά καλικαντζαράκια, που δεν θα βρίσκουν ούτε άχνη να σκορπούν, ούτε λαμπιόνια να σπάσουν.
Ας πούμε ένα γλυκό καλωσόρισμα στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα και ας συνειδητοποιήσουμε όλοι μας, ότι δεν έχουμε πια περιθώρια για λάθη, παραλήψεις, υπεκφυγές και οκνηρές κινήσεις. Τόλμη και διεκδίκηση!
Η γη μας, όπως και το σπίτι μας, μάς ζητά να την προστατεύσουμε και να την σώσουμε από τα μαύρα καλικαντζαράκια, που είναι πάντα έτοιμα να φέρουν τα πάνω κάτω στην πορεία της!!
Ας έχουμε όλοι μας, μια όμορφη, ειρηνική και γεμάτη εκπλήξεις νέα χρονιά! Ευτυχισμένο για όλους το 2020!
10 Δεκέμβρη 2019
Φετοκάκη Μαρία
