Ας μην κρατήσουμε αποστάσεις από την ελπίδα
Άφησα σε μια άκρη το καλοκαιρινό μου ημερολόγιο με τις σελίδες του μισογραμμένες, ανιαρές…Ίσως για πρώτη φορά.
-Τι καλοκαίρι ιδιαίτερο κι αυτό Θεέ μου; Ευτυχώς που δεν σταματήσαμε να ονειρευόμαστε το επόμενο………
-Λένε ότι το να ονειρεύεσαι το μέλλον, σου επιτρέπει να διαχειρίζεσαι καλύτερα το παρόν. Ενθαρρύνει τη σκέψη, θέτει προτεραιότητες, σε παροτρύνει να εξερευνείς σερφάροντας στο διαδίκτυο, να σχεδιάζεις στο χαρτί, να προγραμματίζεις, έως την στιγμή που θα το πραγματοποιήσεις!
Την ίδια στιγμή η υδρόγειος προσπαθεί να ξεμπλέξει τα πέπλα, που άπλωσε πάνω της αυτός ο κακότροπος ιός, που ως άλλη δηλητηριώδης αράχνη-υφάντρα, αγκάλιασε με τα περίτεχνα πλεγμένα δίχτυα της, κάθε τόπο και κάθε χώρα του πλανήτη! Ευτυχώς που σαν χώρα το αισθανθήκαμε έγκαιρα, βγάλαμε ένα επιμελώς κρυμμένο αισθαντικό, υπεύθυνο και ευγενή εαυτό και προχωρήσαμε συνετά.
Γίναμε πιο σωστοί πολίτες, γίναμε πιο φιλικοί μεταξύ μας, πειθαρχήσαμε, νοιαστήκαμε, συμπαρασταθήκαμε, περιορίσαμε την αχαλίνωτη ελευθερία μας, στηρίξαμε τους γηραιότερους και αποδείξαμε για άλλη μια φορά, πως στα δύσκολα τα καταφέρνουμε πάντα καλύτερα, παραμερίζοντας, εγωισμούς και εκφοβισμούς και χαρίζοντας ενότητα και αλληλεγγύη!
Η κοινωνία μας γονάτισε οικονομικά, ας την αναστήσουμε, ακουμπώντας ο ένας στον άλλο, χωρίς να υπονομεύουμε, σκάβοντας λάκκους κάτω απ’ τα πόδια μας!
Πιστεύω ότι η επιτυχία της αντιμετώπισης, θα επηρεάσει σίγουρα τον τρόπο που βλέπουμε το μέλλον μας, μιας και όλοι μας δείξαμε σεβασμό στην επιστήμη, απρόσμενη υπομονή και νηφαλιότητα.
Τι μας έλλειψε; Ο πολυσύχναστος εναγκαλισμός μας, τα φιλιά στο μάγουλο σε κάθε συνάντηση, οι μετέωρες χειρονομίες, που κατάφεραν να βάλλουν σε δεύτερη μοίρα την ορμόνη της αγάπης, την ωκυτοκίνη, που απελευθερώνεται όταν οι άνθρωποι έρχονται κοντά, όταν δεν χρειάζεται να κρατούν σημαντικές αποστάσεις μεταξύ τους! Η ορμόνη αυτή, έχει την δύναμη να μειώνει το στρες και να βελτιώνει το ανοσοποιητικό μας. Απόδειξη ότι σχεδόν ποτέ οι μητέρες δεν κολλάνε από τις ιώσεις των παιδιών τους, αφού η άπειρη αγάπη εμποδίζει την διάδοσή τους!
Η δύναμη της αφής, το άγγιγμα και η θερμή χειραψία έχουν την δυνατότητα να διαγείρουν, παραμένουν όμως σήμερα έγκλειστες, κατασταλμένες και ήρεμες σ’ αυτή την νέα πραγματικότητα.
Βρισκόμαστε λοιπόν ανάμεσα στην απόσταση που προφυλάσσει και στην απόσταση που εκθέτει τον ψυχισμό μας, χρειαζόμαστε σίγουρα κοινωνική συνοχή! Ο φόβος πρέπει να παραμείνει ως ανησυχία και όχι ως πανικός. Δεν θα καθορίσει την ζωή μας και την πορεία μας, μια μάσκα κι ένα ζευγάρι πλαστικά γάντια…....
Θα ήταν κρίμα. Πρέπει ο άνθρωπος να γνωρίζει τα όριά του, να μετρά το ποσοστό ευθύνης που του αναλογεί και να χρησιμοποιεί το μυαλό, την ωριμότητά και την λογική του πρώτα και μετά τον αυθορμητισμό και τα θέλω του! Να ιεραρχεί με άλλα λόγια τις επιθυμίες του και να βάζει προτεραιότητες.
Συμβιβάζεσαι με κάποια πράγματα, προκειμένου να πετύχεις κάποια άλλα.
Σημασία έχει η επόμενη ημέρα να μας βρει όλους γερούς!
Κινδυνεύουμε όταν αφήνουμε ευάλωτο και εκτεθειμένο ένα μέρος της επιθυμίας μας, αφού ο κάθε άνθρωπος κουβαλάει μέσα του και το θετικό και το αρνητικό! Εκεί που νοιώθει ευτυχισμένος, εκεί βυθίζεται στη θλίψη του και το αντίθετο!
Οι γνώσεις των επιστημόνων από τις συμπεριφορές άλλων ιών, ίσως να είναι το εφαλτήριο για την σωστή και αποτελεσματική διερεύνηση και αυτού του ιού.
Κάθε επιδημία, ακόμα και της ίδιας ασθένειας, είναι μοναδική, άλλες φορές εξελίσσεται ήρεμα κι άλλοτε παρουσιάζεται σαν ασυγκράτητος χείμαρρος, που παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά του, όπως η τωρινή. Όλες όμως μετά από ένα χρονικό διάστημα, περνούν στην συλλογική ανοσία και αυτό βέβαια είναι και το ζητούμενο!
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι και αυτή την φορά η επιστήμη θα βγει νικήτρια!
Ξεχνάμε λοιπόν την παλιά και αγία κανονικότητα μας και στεκόμαστε απέναντι σ’ ένα ομιχλώδες και άγνωστο από άποψη κρουσμάτων Φθινόπωρο.
Είναι βέβαιο ότι καθώς φεύγει το καλοκαίρι και μειώνεται η υπεριώδης ακτινοβολία, που αδρανοποιεί κατά πολύ τον ιό και καθώς μπαίνουμε σε περίοδο υγρασίας και κρύου, ο ιός βρίσκει την ιδανική κατάσταση ανάπτυξής του.
Αν λοιπόν εμείς συγκεντρωνόμαστε σε κλειστούς χώρους, χωρίς καλό εξαερισμό, χωρίς μάσκα, χωρίς να πλένουμε τακτικά τα χέρια μας και δεν τηρούμε τις αποστάσεις, θα έχουμε τα ίδια η και περισσότερα κρούσματα και ένα δεύτερο κύμα, ίσως μεγαλύτερο από το πρώτο.
Αρκετά κράτη υπερηφανεύτηκαν για την ανοσία της αγέλης που εφάρμοσαν, στο τέλος όμως, αναγκάστηκαν να ζητήσουν συγνώμη από τους λαούς τους, βλέποντας το λυπηρό αποτέλεσμα των πολλών θανάτων !!!!
Εκείνο που θα πρέπει ίσως να προλάβουμε, είναι ο έγκαιρος εμβολιασμός μας για την γρίπη και τον πνευμονόκοκκο για τα μεγαλύτερα σε ηλικία άτομα, για να αποφύγουμε την θλιβερή συνύπαρξη του Covid 19 και του ιού της γρίπης.
Οι υποδείξεις των οικογενειακών γιατρών μας και των επιδημιολόγων, ας μην πέσουν στο κενό και ας κλείσουμε τ’ αυτιά μας σε όσους θέλουν να μας παραπληροφορήσουν με ανυπόστατες πληροφορίες, με λανθασμένα μηνύματα, για την πανδημία, έτσι ανεύθυνα κι απλά, ή από αντίδραση……
Εν αναμονή λοιπόν ενός εμβολίου από τους ειδικούς ερευνητές ιολόγους, ας συμμορφωθούμε αγόγγυστα, με τα μέτρα που συνιστά η πολιτεία.
Κι ας μην ξεχνάμε και την ιστορία μας, η Πανδώρα αφού άφησε να φύγουν όλα τα δεινά και οι ασθένειες, κράτησε τελευταία στο πιθάρι την Ελπίδα και την πρόλαβε να μην της φύγει. Μας έμεινε λοιπόν ίσως φίλοι μου κι εμάς η Ελπίδα και όπως συνηθίσαμε να λέμε: Η Ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, πρέπει να το πιστέψουμε!
Καλό φθινόπωρο, μελένιο σαν τους καρπούς του, υγιές και απαλλαγμένο από νέα κρούσματα.
9 Αυγούστου 2020
Φετοκάκη Μαρία
